Wednesday, December 24, 2014

Merry Christmas / Καλά Χριστούγεννα






 Merry Christmas everyone! To get into a festive mood, give this local traditional Christmas carol a whirl. It will do untold wonders for the Christmas spirit. Enjoy the day!











Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Χριστούγεννα πρωτούγεννα, πρώτη γιορτὴ τοῦ χρόνου,
γιὰ ἐβγᾶτε, δέστε, μάθετε, πὼς ὁ Χριστὸς γεννιέται,
γεννιέται κι ἀναθρέφεται στὸ μέλι καὶ στὸ γάλα,
τὸ μέλι τρῶν᾿ οἱ ἄρχοντες, τὸ γάλα οἱ ἀφεντάδες
καὶ τὸ μελισσοχόρταρο τὸ λούζουντ᾿ οἱ κυράδες.
Κυρὰ ψιλή, κυρὰ λιγνή, κυρὰ γαϊτανοφρύδα,
κυρὰ μ᾿ ὅταν στολίζεσαι νὰ πᾷς στὴν ἐκκλησιά σου,
βάζεις τὸν ἥλιο πρόσωπο καὶ τὸ φεγγάρι ἀγκάλι
καὶ τὸν καθάριο αὐγερινὸ τὸν βάζεις δαχτυλίδι.
Ἐμεῖς ἐδῶ δὲν ἤρθαμε νὰ φᾶμε καὶ νὰ πιοῦμε,
μόνο σᾶς ἀγαπούσαμε κι ἤρθαμε νὰ σᾶς δοῦμε·
ἐδῶ ποὺ τραγουδήσαμε πέτρα νὰ μὴ ραγίσει
κι ὁ νοικοκύρης τοῦ σπιτιοῦ πολλοὺς χρόνους νὰ ζήσῃ.
Δῶστε μας καὶ τὸν κόκορα, δῶστε μας καὶ τὴν κότα,
δῶστε μας καὶ πέντ᾿ ἕξ᾿ αὐγά, νὰ πᾶμε σ᾿ ἄλλη πόρτα.

Δείτε http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tradition/christmas-carols-hellenic.htm

Monday, December 22, 2014

Christmas shopping / Γιορτινά ψώνια


The town's main street ends at a steep staircase connecting the old town to the new. The old custom of wearing one's Sunday best and strolling about is going strong. Some people might even do some Christmas shopping.
H Αγίου Νικολάου σφίζει αυτές τις μέρες από ζωή. Το έθιμο της περατζάδας ζει και βασιλεύει. Κάποιοι ίσως ψωνίζουν κιόλας, αλλά δεν παίρνω και όρκο!

Monday, December 15, 2014

Saturday, November 29, 2014

A few lines / Μερικές γραμμές


..are all you need to create the world..
.. μόνο χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις τον κόσμο..
 

..any way you like. 
Once upon a time there were 2 vespas, who upon meeting each other by chance on a street corner one day, fell madly in love..

..με όποιον τρόπο θες. 
Μιά φορά κι έναν καιρό ήταν 2 βέσπες, που όταν μια μέρα αντάμωσαν τυχαία σε μια γωνιά, ερωτεύτηκαν τρελά...

Sunday, November 23, 2014

Corner cafe / Γωνιακό καφέ


Meet me at the corner cafe.

Ραντεβού στο γωνιακό καφέ.

Saturday, November 22, 2014

Afternoon Ouzo / Απογευματινά ουζάκια


Winter is here. Four o'clock is now late afternoon. Τhe sun sets leaving you in chilly shadows. The cold slowly burrows into you, something you couldn't feel on previous days. Soon most will move indoors and these scenes of people drinking ouzo in the square until late afternoon will have to wait for Spring.
Έφτασε ο Χειμώνας. Τέσσερις η ώρα έγινε πια αργά το απόγευμα. Ο ήλιος βασιλεύει και σε αφήνει στην παγερή σκιά. Το κρύο έχει αρχίσει να σε τρυπάει, κάτι που δεν αισθανόσουν τόσο τις προηγούμενες μέρες. Σε λίγο ο κόσμος θα μαζευτεἰ και αυτές οι σκηνές με ουζάκια στην πλατεία ως αργά το απόγευμα θα πρέπει να περιμένουν την άνοιξη.

Thursday, November 13, 2014

Yellow corner / Κίτρινη γωνία

 

Ρήγα Φεραίου και Ερμού..
Acylic on canvas 30x40cm

Monday, October 13, 2014

Exeter

Ship "Exeter" Patras Port.


Τὸ «Καφάρ»... Τριακόσιοι τόννοι ... Ξεκινάγαμε ἀπὸ τὴ Μαρσίλια καὶ ὀργνώαμε τὴν κόστα τῆς Ἀφρικῆς. Ξεπορτίζαμε κρυφὰ ἀπὸ τὸ διάολο τὴ Τζιμπεράλτα καὶ φτάναμε μέχρι Καζαμπλάνκα. Καράβι νὰ σοῦ πετύχει. Μονάχα ρόδες δὲν εἶχε στὶς μπάντες. Ἡ δεξαμενὴ δὲν ἤξερε τὰ βρεχάμενά του. Ποτὲ δὲν κάναμε στούφα. Τὰ ποντίκια τὴ νύχτα κελαηδούσανε σὰν καναρίνια. Μεγάλα σὰ γάτες. Ἑνὸς Ἀλιτζεριάνου θερμαστῆ τοῦ χαλάσανε τὴ μύτη καθὼς κοιμόταν κι ἔμεινε σημαδεμένος. Μιανοῦ Γάλλου τ'αὐτὶ καὶ ἑνοῦ Μαλτέζου τ'ἀχαμνά. Ξέρεις πῶς μασᾶνε; Γλυκά. Δὲν τὸ νιώθεις. Ρίξαμε μιὰ φορὰ μιὰ γάτα στὸ ἀμπάρι καὶ δὲν τὴν ξανάδαμε. Ἔπρεπε νὰ κοιμᾶσαι μὲ τὸ πιστόλι στὸ προσκέφαλο. Ὄχι γιὰ τὰ ποντίκια. Γιὰ τὸ διπλανό σου. Ἀπό φαΐ; Σούπα φιδὲ καὶ γαλέτα. Ὅμως τὰ κονομάγαμε.

Νίκος ΚαββαδίαςΒάρδια, Εκδόσεις Άγρα, σελίδα 131

Friday, October 10, 2014

Window shopping and prayer / Βιτρίνες και προσευχές


A clothes shop and the Catholic church sit by side on Mezonos street. 

΄Ενα κατάστημα με ρούχα πλάι στην καθολική εκκλησία στην Μαιζώνος.

Tuesday, September 30, 2014

Castle / Κάστρο


On the Northern foothills of Mount Panachaikon is the Castle of Patras. The castle occupies the site of the ancient Acropolis and its continuous use as a military and administrative centre over the centuries resulted in continual repairs and additions that have served as testimony to all those who passed through it. It was originally built in the second half of the 6th century AD when major fortifications were being built throughout the Byzantine empire to oppose barbarian invasions. Building materials from the acropolis, most likely destroyed by earthquakes and invasions, were reused in the construction and these can still be seen on the fortification's northern side. Frankish knights occupied Patras in 1205 who proceeded to primarily redesign the enclosure, adding a two storey tower. In 1408 Patras was leased by the Pope for 5 years to the Venetians who repaired and upgraded the castle to accomodate the military systems of the time. Konstantinos Palaiologos, the Despot of Mystra captured it in 1430 and significant construction was carried out in the 30 years of his domination. In 1458, the castle fell to the Ottomans, who also carried out extensive work adding a circular tower, polygonal bastions, a mosque and administrative buildings. A second Venetian period followed in 1687 with only minor repairs as the castle had lost its strategic importance. In 1715 the Ottomans reoccupied the site until its liberation by French General Maison in 1828. It was used by the military up until the end of the 2nd world war. 

Over a couple of bright and crisp days I sketched the Hexapyrgion, the inner enclosure with its six towers. 

Στους βόριους πρόποδες του Παναχαϊκού στέκεται το κάστρο της Πάτρας. Το κάστρο καταλαμβάνει την θέση της αρχαίας ακρόπολης και η χρήση του στους αιώνες ως στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο είχε ως συνέπεια τις συνεχείς επισκευές και προσθήκες, μαρτυρίες όλων αυτών που πέρασαν από εδώ. Οικοδομήθηκε στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα μ.χ., όταν μεγάλα οχυρωματικά έργα κατασκευάστηκαν σε όλο το Βυζαντινό κράτος για να αντιμετωπιστούν οι βαρβαρικές επιδρομές. Οικοδομικά υλικά από τα κτίσματα της ακρόπολης, τα οποία καταστράφηκαν πιθανόν από σεισμούς και από τις βαρβαρικές επιδρομές, επαναχρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή και φαίνονται ακόμα στην βόρια πλευρά του τείχους. Φράγκοι ιππότες καταλαμβάνουν την Πάτρα το 1205 και προχωρούν στην διαμόρφωση κυρίως του εσωτερικού περιβόλου κατασκευάζοντας ένα διώροφο πυργοειδές κτίριο. Η Πάτρα παραχωρείται το 1408 από τον Πάπα για πέντε χρόνια και έναντι μισθώματος στους Ενετούς, οι οποιόι εκτελούν συστηματικές επισκεύες με στόχο την προσαρμογή του κάστρου στα οπλικά συστήματα της εποχής. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Δεσπότης του Μυστρά καταλαμβάνει το κάστρο το 1430 και για τα επόμενα 30 χρόνια εκτελεί σημαντικές εργασίες. Το 1458, το κάστρο παραδίδεται στους Οθωμανούς, οι οποιοί με την σειρά τους κάνουν τις περισσότερες επεμβάσεις σε όλα σχεδόν τα μέρη του, προσθέτοντας έναν κυκλικό πύργο, πολυγωνικούς προμαχώνες, τζαμί και διοικητικά κτίρια. Μια δεύτερη Ενετική περίοδο ακολουθεί το 1687 κατά την οποία γίνονται μόνο οι απαραίτητες επισκευές έχοντας χάσει την στρατηγική του σημασία στην περιοχή. Το 1715 οι Οθωμανοί ανακταλαμβάνουν το κάστρο μέχρι την απελευθέρωσει του από το Γάλλο στρατηγό Μαιζόν το 1828. Χρησιμοποιήθηκε από τον στρατό μέχρι το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Μέσα σε 2 ηλιόλουστα μεσημέρια ζωγράφησα το εξαπύργιο, ο εσωτερικός περίβολος με τους έξι πύργους περιμετρικά.


Castle entrance. 
Είσοδος του κάστρου.


Having left it's military past behind the castle is now a lovely and peaceful enclosed garden with cypress, fig, olive, orange and mandarin trees and impressive views over the city. Peace reigns at last. View from a window in the inner enclosure.
Έχοντας αφήσει πίσω του το πολυτάραχο στρατιωτικό του παρελθόν, το κάστρο είναι πια ένας πανέμορφος και ήσυχος εσωτερικός κύπος με κυπαρίσσια, συκιές, ελιές, πορτοκαλίες και μανταρινιές και με καταπληκτική θέα της πόλης. Επιτέλους εν καιρώ ειρήνης.

Πηγή: Το κάστρο! Ανακαλύψτε το κι εσείς.

Saturday, September 20, 2014

To the fort / Προς το κάστρο



I started a drawing journey from the previous post that's leading me slowly to the fort overlooking the town centre. I stopped for a couple of afternoons under the thick shade of a mulberry tree to sketch. This is the corner before I reach the entrance. All I need to do is turn left at the blue sign, and walk up the hill. Not far to go. 

While I was there an abandoned mini caught my attention. Free car anyone?

Ξεκίνησα μια διαδρομή ζωγραφική από την προηγούμενη ανάρτηση προς το κάστρο. Έκανα μια στάση 2 μεσημέρια κάτω από μια μουριά για να σκιτσάρω. Αυτή είναι η γωνία πριν φτάσω στην είσοδο . Το μόνο που έχω να κάνω είναι να ακολουθήσω την μπλε ταμπέλα αριστερά και να ανέβω την ανηφόρα. 

Ενώ ζωγράφιζα ένα εγκαταλειμμένο μίνι μου τράβηξε την προσοχή. Δωρεάν αυτοκίνητο κανείς;



Tuesday, September 16, 2014

Dasylliou Street / Οδός Δασυλλίου



There's a narrow road that winds round the walls of the town's Byzantine fort overlooking the town centre. It's an old neighbourhood with small houses and neatly arranged yards perched on a hillside. And old neighbourhoods sometimes maintain old manners. Sitting here drawing for more than 10 minutes made me a guest. I was waved at as if I had sat in the same spot regularly for years. After a couple of long chats with ladies who live just down the road and being attended to and even offered lunch, I had managed to sketch one of the town's quirkier corners. By far one of my favourites. Remnants of the Byzantine fort wall are on the left. 
Υπάρχει ένας μικρός δρόμος που τυλίγεται γύρω από το Βυζαντινό κάστρο της πόλης. Είναι μια παλιά γειτονιά με μικρά σπίτια και συγυρισμένες αυλές, τακτοποιημένα όλα στην πλαγιά του λόφου. Και οι παλιές γειτονίες καμιά φορά διατειρούν και παλιές συνήθειες. Κάθισα και αφού ζωγράφισα για κάνα 10 λέπτο, ξαφνικά έγινα επισκέπτης όπως τον ορίζουν τον όρο οι κανόνες τις φιλοξενίας. Με χαιρέτησαν λες και καθόμουν εκεί χρόνια. Μετά από κουβεντούλα με κυρίες που μένουν παρακάτω, και ενώ μου δώθηκε και η ανάλογη προσοχή και πρόσκληση για μεσημεριανό, μου έμεινε η αίσθηση ότι κάποια στιγμή θα έσκαγε ο δίσκος με το σεμεδάκι και το ποτήρι νερό. Κατόρθωσα τελικά να τελειώσω το σκιτσάκι μου από μια από τις πιο αγαπημένες μου γωνιές της πόλης.

Tuesday, September 9, 2014

Moody sky / Κυκλοθυμικός ουρανός

I sat in a cafe near the marina's entrance. Drawing landscapes is a challenge on any day. Yesterday the sky was exasperating. It was full of promises it wouldn't deliver. There were moments of anger and then it was all smiles. It was so moody I could hardly keep up. Maybe it's time to take a peek at those who were never misled by the tantrums.

Κάθισα σε μια καφετέρια δίπλα στην είσοδο της μαρίνας. Όσο να'ναι τα τοπία έχουν τις δυσκολίες τους. Χτες ο ουρανός με κούρασε. Άλλα μου υποσχόταν, άλλα έκανε, μια φοβέριζε, μια χαμογελούσε. Η κυκλοθυμία του με μπέρδεψε. Μάλλον θα πρέπει να πάρω οδηγίες από άλλους συννεφοδαμαστές.

Sunday, September 7, 2014

September colours / Τα χρώματα του Σεπτέμβρη


Summer The End. Yesterday I sat at a cafe with great height and sea views with an open horizon.  The sky was very active, foreshadowing today's rains. I'm not ready for Winter.
The mountain is part of mainland Greece overlooking the gulf of Patras.

Καλοκαίρι τέλος. Χτες έπιασα ύψωμα με θέα θάλασσα και ανοιχτό ορίζοντα. Είχε μια κινητικότητα ο ουρανός που προμηνούσε τις σημερινές βροχές. Η παλιοβούνα έμοιαζε με χαμαιλέοντα, αλλάζοντας χρώματα με το παραμικρό.
Δεν αντέχω να λέω «Καλό Χειμώνα» από τώρα.

Sunday, July 13, 2014

Paper, Scissors, Wood / Χαρτί, Ψαλίδι, Ξύλο


Time for some free standing drawings inspired by Japanese screens. Original post for this drawing here. 

Καιρός για μερικές όρθιες ζωγραφιές εμπνευσμένες από Ιαπωνικά χωρίσματα. Την αρχική ανάρτηση για την ζωγραφιά θα την βρείτε εδώ.

Saturday, July 12, 2014

Cape Drepano / Φάρος Δρεπάνου

We happened on a Kite surfing contest. Drawing by the shore seemed to be the more suitable option for me. Cape Drepano is a popular place for kite surfing. The wind here NEVER stops. 
Βρεθήκαμε σε ένα διαγωνισμό kite surfing. Να σκιτσάρω στην παραλία ήταν η πιο κατάλληλη ασχολία για μένα τουλάχιστον. Το σημείο του Φάρου Δρεπάνου είναι πολύ δημοφιλής για το άθλημα. Ο άνεμος δεν σταματά ΠΟΤΕ.

Sunday, July 6, 2014

Psathopirgos / Ψαθόπυργος


Psathopirgos,a quaint seaside village around 16km North-East of Patras, is a popular place in the Summer.
  
Οι βόλτες στον Ψαθόπυργο κάθε Καλοκαίρι είναι απαραίτητες!


Sunday, June 15, 2014

Grey Summer / Γκρίζο Καλοκαίρι



It started out fine, but it looks like I picked the wrong beach today. A dark cloud overhead gathered strength and before I knew it I got caught in a topical storm. I think it literaly rained just where I was. I sheltered under a tree trying to wait it out, but it just seemed to grow stronger.

Ξεκίνησα σήμερα με λιακάδα για την παραλία αλλά απ'ότι φαίνεται διάλεξα λάθος προορισμό απ'όλες τις απόψεις. Ένα σύννεφο πήρε φόρα και μετά από μερικά προειδοποιητικά  μπουμπουνιτιά ξεκίνησε η βρόχη. Την άραξα κάτω από ένα δέντρο μπας και σταματήσει αλλά η βροχή δυνάμωνε. Σκορπίσανε οι περισσότεροι λουόμενοι άλλα κάποιοι συνέχισαν το μπάνιο τους. Τι να φοβηθούν άλλωστε; Ήταν είδη βρεγμένοι.
Εκεί που χάζευα την βροχή να πέφτει στη θάλασσα ξαφνικά άρχισε να βγαίνει από τον τοίχο παραδίπλα, κυβικά βρώμικο σαπουνόνερο, να χτυπάει μια μεταλλική κατασκευή η οποία είναι για να αλλάζουν οι λουόμενοι αλλά περισσότερο για να κρύβει τον προφανώς παράνομο αγωγό που έχει βάλει το κατάστημα, και με 2 αυλάκια που δημιούργησε η ορμή του νερού να καταλήγει στη θαλάσσα. Τρελλάθηκα. Το κατάστημα όχι μόνο άδειαζε τα υπολέιμματα της κουζίνας του, αλλά το έκανε μέρα μεσημέρι, ενώ υπήρχε κόσμος στην παραλία και έκανε μπάνιο, πιστεύοντας ότι η βροχή τους είχε σκορπίσει όλους. Μια κυρία που ήταν στο νερό ήθελε να βγει και βλέποντας το βρωμόνερο να έρχεται κατα πάνω της άλλαξε κατεύθυνση.
Τον τελευταίο καιρό που πάω για μπάνιο σε παραλίες στο Ακταίο, στον Αϊ Βασίλη και στα Αραχοβίτικα, είναι πια εμφανές ότι το νερό έχει γίνει μια χημική σούπα.  Όταν μπαίνω αισθάνομαι λες και κολλάει κάτι πάνω μου και κολυπμώντας δημιουργούνται φουσκάλες στην επιφάνεια του νερού. Μου θυμίζει τις σαπουνόφουσκες που έφτιαχνα  μικρή. Είναι πια κοινό μυστικό ότι τα μαγαζία, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές, πετάνε ότι μαζεύουνε μέσα στη θάλασσα. Ετσι με το χαζό σκεπτικό ότι αν πάω παραέξω θα τα βρω λίγο πιο καθαρά και θα κάνω ανενόχλητη το μπάνιο μου, άλλαξα παραλία. Αμ δε. Δεν τον βλέπω καλά τον Κορινθιακό κόλπο. Τα νερά σε περιοχές που τα είχαμε συνηθίσει πεντακάθαρα είναι είδη υποβαθμισμένα και επίσημα. Άραγε θα είχανε ποτε τα κότσια να βάλουνε το Ριο στο κόκκινο;
Έκανα τα παράπονά μου στο μαγαζί, νομίζω ότι είμουν η μόνη, και ένας αγχωμένος κύριος μου έκανε τον ανήξερο.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν ιδιωτικοποιηθούν και οι παραλίες. Αν αυτή είναι η ανάπτυξη τους, χωρίς υποδομές και παντελώς ανεξέλεγκτη, εγώ τουλάχιστον δεν θα συμμετέχω σ'αυτήν.  Εφόσον δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κανείς αρμόδιος (πόσο μάλλον ο μαγαζάτορας του υποτιθέμενου πολυτελές beach bar, που θεωρεί τους πελάτες του βόδια) για το αν το παιδί σου κολυμπάει μέσα σε απορρυπαντικά και λάδια, η μόνη λύση είναι να αρχίσουν να κλείνουν μερικοί. Απογοητεύτικα τόσο πολύ πια με αυτό που είδα σήμερα, που να μου κοπούν τα χέρια αν ξαναγοράσω καφέ ή οτιδήποτε άλλο σε παραλιακό μαγαζί ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ. Για να με βάλουνε να ρεμβάζω την υπέροχη κατεστραμμένη θέα τους και να κολυπμάω σε παραλίες που αργοπεθαίνουν με ένα υπερτιμημένο νεροζούμι; Φέτος ειδικά έχουμε πια και την μόδα του καφέ σε πλαστικό, τα οποία κάποιοι τα αφήνουν για διακοσμητικά στην αμμουδιά όταν φεύγουν. Τους ευχαριστώ κι αυτούς, μαζί με τους καπνιστές και τα αποτσίγαρά τους, για αυτόν τον υπέροχο παραλιακό «πλούτο».
Έχω είδη έναν θερμό στην τσάντα για το νερό, θα προθέσω και του καφέ. Και σ'αυτά σε λίγο θα προσθέσω και το καλάθι του πικνίκ με την ελπίδα ότι θα απομείνει κάπου να μπορώ να πάω. Ούτε πενηνταράκι πια γι'αυτήν την σαπίλα!


Wednesday, June 11, 2014

Dusk / Σούρουπο



..με θέα βουνό
..with a mountain view

















..και θάλασσα.
..and a sea view.

Sunday, June 8, 2014

Afternoon thunderstorm / Απογευματινή μπόρα


You wouldn't think this is a beach scene, but it is. A sudden afternoon thunderstorm complete with dark sea and lightning sent everyone scampering indoors. Wrapped in towels over coffee and backgammon, they waited out the storm.
Δεν θα το φανταζόταν κανείς αλλά αυτή είναι σκηνή παραλίας. Μια ξαφνική απογευματινή μπόρα με ασορτί μαυρισμένη θάλασσα και κεραυνούς, τους έστειλε όλους τρέχοντας εντός για να καλυφθούν. Τυλιγμένοι με πετσέτες, κάθησαν για καφέ και τάβλι και περίμεναν να περάσει η καταιγίδα.

Wednesday, June 4, 2014

What have the Romans ever done for us? / Τι έκαναν ποτέ οι Ρωμαίοι για μας;



Once I read an article in the local paper on the history of the town and the only thing I remember is that Antony and Cleopatra spent a Winter in Patras. Ever since then it has been lodged in my head that the town's Roman theatre is where Cleopatra took in a show during her Winter stay to ease her royal stress and spend some time with her love, and unfortunately historical facts will do absolutely nothing to change my mind.
Romantic notions aside, after the defeat of Antony by Octavius in the battle of Actium in 31BC, the Romans acknowledged the importance of the town's location because of its shipping links with Italy and Octavius was the first to decide to establish a Roman colony here under the rather impressive name Colonia Augusta Achaica Patrensis.
The Roman Odeum according to Pausanias was built around 160AD and is comparable in beauty to the Herodion in Athens despite it being much smaller in size, seating 3000 people. If his date is correct then it may have been built by either the emperor Antoninus Pius or Marcus Aurelius.
Whoever was responsible, after almost 2000 years it has been partially restored and is used to stage performances every year during the Summer festival. Given that the Romans were always good with functional solutions, I wonder what they would have made of the "periptero" (kiosk) out front.

Κάποτε διάβασα ένα άρθρο στην «Πελοπόννησο» για την ιστορία της πόλης και το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα πέρασαν έναν Χειμώνα στην Πάτρα. Από τότε μου έχει κολλήσει στο μυαλό ότι στο Ρωμαϊκό θέατρο ερχόταν η Κλεοπάτρα για να δει καμιά θεατρική παράσταση μήπως και ξεσκάσει λίγο από τα βασιλικά της βάσανα, παρεούλα με τον έρωτά της, και δυστυχώς οποιαδήποτε ιστορικά στοιχεία δεν μπορούν να να μου αλλάξουν γνώμη.
Πέρα απ'τις ρομαντικές μου τάσεις, μετά τη νίκη του Οκταβιανού εναντίον του Αντωνίου στο Άκτιον το 31πχ, οι Ρωμαίοι αναγνωρίζουν τη σημασία της θέσης της πόλης για τη ναυτική επικοινωνία με την Ιταλία και ο Οκταβιανός είναι ο πρώτος  ο οποίος αποφασίζει να δώσει στην πόλη νέα πνοή ιδρύοντας εδώ Ρωμαϊκή αποικία με την κάπως εντυπωσιακή ονομασία Colonia Augusta Achaica Patrensis.
Το Ρωμαϊκό Ωδείο κατά τον Παυσανία κτίστηκε περίπου το 160μχ και είναι συγκρίσημο ως προς την ομορφιά με το Ηρώδειο της Αθήνας, αν και σε μέγεθος είναι το μισό αφού μπορεί να δεχθεί 3000 θεατές. Αν η χρονολόγηση του Παυσανία είναι σωστή τότε πιθανότατα ήταν προσφορά είτε του αυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου είτε του Μάρκου Αυρέλιου.
Οποιανού και να ήταν, μετά από σχεδόν 2000 χιλιάδες χρόνια έχει μερικώς αναστηλωθεί και χρησιμοποιείται το Καλοκαίρι για παραστάσεις. Αναρωτιέμαι αν οι Ρωμαίοι είχαν κι αυτοί περίπτερα.

Πηγή: Πάτρα Από την αρχαιότητα ως σήμερα


Monday, June 2, 2014

Looking for Summer / Ψάχνω το Καλοκαίρι


..and not finding it. June has arrived in a bit of a mood. We're still waiting today for another storm to break that just won't show. We've also been promised by the weatherman lots of red dust from Africa. Despite the cool and cloudy weather, some did not forego their afternoon swim. 

While I did the usual sketches.

..και δεν το βρίσκω. Ο Ιούνιος μας έφτασε μουτρωμένος. Περιμένουμε και σήμερα μια καταιγίδα που δεν λέει να ξεσπάσει. Ο μετεωρολόγος μας έχει υποσχεθεί και κόκκινη Αφρικανική σκόνη. Πάντως στην παραλία κάποιοι έκαναν το μπάνιο τους και το ακολούθησαν με μια ωραία συννεφοθεραπεία.

Κι εγώ το βιολί μου με τις ζωγραφιές. 



I'm building up quite a collection.
Αυξάνεται σιγά σιγά η συλλογή.





Monday, May 12, 2014

Slow sketch continues.. / Αργό σκίτσο συνεχίζεται..


It's difficult getting the same seat each time I want it. But I shall perservere.
Είναι δύσκολο να πιάνω την ίδια θέση όποτε την θέλω. Θα επιμείνω.

Friday, May 2, 2014

Sunny May day / Ηλιόλουστη μαγιάτικη μέρα


I'm a creature of habit.
May sunny days bring sunny hearts.

Ἐχω κι εγώ τις συνήθειές μου
Άνοιξε ο καιρός και μακάρι να ανοίξουν και οι καρδιές μας.




Little landscape A5 size.
Μικρό τοπίο μέγεθος Α5.






Stop the destruction of the Mediterranean shoreline.

Please sign the petition here.

Wednesday, April 30, 2014

The Train Station / Ο Σταθμός του τραίνου

The platform of the central train station. It has the modesty of a small town station and all the qualities of a place of transit. Τhe accompanying boredom of waiting with strangers, the emotional hellos and goodbyes and that cutting wind in Winter. 
The drawing was started days ago before the storms hit. I tweaked it to a finish yesterday before starting a new one from the same spot.

Η πλατφόρμα του σταθμού άνευ τραίνου. Έχει την μετριότητα ενός επαρχιακού σταθμού και όλα τα χαρακτηριστικά ενός χώρου διέλευσης ανθρώπων. Την πλήξη της αναμονής με ξένους, τους συναισθηματικούς χαιρετισμούς και αποχαιρετισμούς και τον αἐρα που σε κόβει μέχρι το κόκκαλο τον Χειμώνα.
Αν και τα δρομολόγια προς Αθήνα έχουν κοπεί εδώ και καιρό, υπάρχει τουλάχιστον ο προαστιακός.
Την ζωγραφιά την ξεκίνησα πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία των τελευταίων ημερών. Χτες κατόρθωσα να την τελειώσω από το ίδιο σημείο πριν ξεκινήσω μια καινούργια.

Tuesday, April 29, 2014

Slow sketch / Αργό σκίτσο


It's a great skill to be able to sketch a scene and capture an atmosphere in 10 minutes flat. I truly admire a fast and vibrant sketch. There are some great ones in some of the blogs listed on the right. Unfortunately, I most enjoy the slow, oversized sketch that can go on for days over cups of coffee in comfortable vantage points. (Yes, highly impractical as far as travel sketches go, but I'll worry about that another time.) Some people meditate, I like to enter the sketching zone, unrushed, surfacing occasionally to catch snippets of conversation from those around me. 
Today the theme seemed to be foreign travel. The cafe I sat at near the railway lines in front of the central pier has cheap coffee and a young clientele. Two seperate groups of friends in their 20's were talking about Barcelona while one guy shared a story about an acquaintance's travels in China. He was so incredibly thin apparently that the good people in China were compelled to feed him to improve his miserable lot and save him from certain death, resulting in him having a very inexpensive exotic holiday. He made his Chinese connections through facebook. How that was done was worth further investigation.
Prior to conveying this story he was in negotiations with someone on his mobile to buy a 150 euro Chinese scooter. It sounded like a steal. Especially if it actually ran.
This was today's sketching installment. I'll be posting this drawing as it progresses.

Είναι μια εξαιρετική ικανότητα να μπορεί κάποιος να σκιτσάρη μια σκηνή και να συλλάβει την ατμόσφαιρα μέσα σ'ένα δεκάλεπτο. Πραγματικά θαυμάζω ένα γρήγορο σκίτσο γεμάτο ζωντάνια. Υπάρχουν κάποια καταπληκτικά γρήγορα σε κάποια από το μπλογκς στη δεξιά στήλη. Δυστυχώς εμένα μ'αρέσει το αργό, υπερμεγέθες σκίτσο που χρειάζεται μέρες σε αναπαυτική θέση με καφέδες. Μερικοί άνθρωποι κάνουν διαλογισμό, εγώ μπαίνω στην ζώνη του σκίτσου, αβίαστα, επιστρέφοντας στην πραγματικότητα που και που για να πιάσω κομμάτια κάποιας συζήτησης γύρω μου.
Σήμερα το θέμα ήταν ταξίδια στο εξωτερικό. Η καφετέρια που έκατσα δίπλα στις γραμμές μπροστά στον μόλο έχει φθηνό καφέ και νεανικούς πελάτες. Δυο διαφορετικές παρέες από εικοσάρηδες συζητάγανε για την Βαρκελώνη ενώ κάποιος έλεγε μια ιστορία ενός γνωστού που ταξίδεψε στην Κινά. Ήταν τόσο αδύνατος που οι καλοί άνθρωποι στην Κίνα ένιωθαν την ανάγκη να τον φιλοξενήσουν και να τον ταϊσουν μήπως και βελτιώσουν το κακό του χάλι και των σώσουν από τον βέβαιο θάνατο, κάνοντας τις εξωτικές διακόπες του πάμφθηνες. Τις διασυνδέσεις του τις έκανε μέσω φατσοβιβλίου. Τώρα πως κάνει κανείς διασυνδέσεις με Κινέζους ηλεκτρονικά είναι άξιο περαιτέρω συζήτησης.
Πριν πει αυτή την ιστορία στους φίλους του, διαπραγματευόταν μέσω κινητού να αγορασεί ένα κινέζικο μηχανάκι με 150 ευρώ. Θεωρήθηκε καλή περίπτωση.
Αυτό είναι το σημερινό κομμάτι του σκίτσου.  Θα αναρτώ κάθε φορά την εξέλιξή του και όσο με πάρει.