I have often revisited this theatre in my drawing and have offered a very short narration of its history. As a central landmark around which much of the town's cultural life revolves, it has proven very hard for me to ignore and I can't imagine this town without it.
Τα έχω ξαναβάλει με αυτό το θέατρο στις ζωγραφιές μου και σας έχω δώσει παλαίοτερα μια πολλή σύντομη ιδέα για την ιστορία του. Σαν ένα κεντρικό αξιοθέατο από το οποίο περιστρέφεται η πολιτιστική ζωή της πόλης, αποδείχτηκε πολύ δύσκολο να το αγνοήσω και θα δυσκολευόμουν να την φανταστώ την Πάτρα χωρίς αυτό.
In what was a bitter cold Winter day with hail, I found myself cosily sitting in a cafe with large glass windows merrily drawing the ice cream fridge across the street. A strange choice I admit but maybe I chose it as a starting point because it was bright red; a warm contrast to a tremendously grim day. To add to our high weather drama of late, as I drew what slowly turned into a mini urban landscape, I was momentarily disturbed by an earthquake and the sound of breaking glass. I never know with earthquakes whether I should run or dive under the table or what. So I just sit there paralysed until it ends and thank goodness it has worked for me so far! That's all we need now to top off such a brutal Winter. Frost + seismic activity = Oh joy!
Mια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα με χαλάζι, βρέθηκα κουρνιασμένη σε μια καφετέρια με μεγάλα τζάμια, να ζωγραφίζω το ψυγείο της algida απέναντι. Παράξενη επιλογή αλλά ίσως να το διάλεξα γι'αρχή γιατί ήταν ένα φανταχτερό κόκκινο· μια ζεστή αντιπαράθεση σε μια πραγματικά γκρίζα μέρα. Και για να προσθέσουμε λίγο στις δραματικές καιρικές συνθήκες που περνάμε αυτές τις μέρες, ενώ είμουν αποροφημένη ζωγραφίζοντας κάτι που σιγά σιγά μετατρεπόταν σε μίνι αστικό τοπίο, για μια στιγμή ταράχτηκα από ένα μεγαλούτσικο σεισμό και τον ήχο γυαλιού να σπάει. Οι σεισμοί πάντα με κάνουν να μαρμαρώνω. Δεν ξέρω ποτέ αν πρέπει να τρέξω ή να κουλουριαστώ κάτω από τραπέζι. Κι έτσι κάθομαι, αποσβολωμένη, περιμένοντας να λήξη. Κι ευτυχώς μέχρι τώρα μου έχει κάνει πάντα τη χάρη. Aυτό μας έλειπε, έτσι για να τον θυμόμαστε αυτόν τον δύσκολο χειμώνα για τα καλά. Πάγος + σεισμική δραστηριότητα = Τι ευτυχία!
..in the new year? Whatever they were doing all along it seems. People come and people go and most conversations revolve around economic survival. This has become our dominant feature. Times always change. Although in this case, not as soon as one would like.
..στη νέα χρονιά; Απ΄ότι φαίνεται, μάλλον ό'τι έκαναν και πριν. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται και οι περισσότερες συζητήσεις περιστρέφονται γύρω απ'την οικονομική επιβίωση. Έχει γίνει το κύριο χαρακτηριστικό μας. Οι εποχές πάντα αλλάζουν. Στην προκειμένη περίπτωση, όχι αρκετά γρήγορα.
