Here I go again staring at innocent bystanders. Maybe I should invest in very dark sunglasses. If only that would curb me giving people that crazy feeling that they're being watched. But really it's too simple a remedy for something as complex as the act of looking honestly and intensely. It's a very personal thing to know the shape of someone's ear lobe or the curve of their neck. You give something of yourself and they give you something in return. It's not an easy exchange amongst strangers. It's far too intimate and every time I draw like this, I feel like I'm stealing.
Άρχισα πάλι να κοιτάω επίμονα όσους τύχη να πέσουν μπροστά στο οπτικό μου πεδίο. Θύματα της διεισδυτικής ματιάς μου, αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να επενδύσω σε πολύ σκόυρα γυαλιά ηλίου. Μακάρι να βοηθούσε στο να μην τους προκαλώ την τρελή αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθεί, αλλά μάλλον είναι μια απλοϊκή λύση για κάτι τόσο σύνθετο όσο είναι το να κοιτάς πραγματικά. Είναι πολύ προσωπική υπόθεση να ξέρεις το σχήμα του αυτιού κάποιου ή την κλίση του λαιμού τους. Δίνεις κάτι από τον εαυτό σου και σου δίνουν κι αυτοί. Δεν είναι εύκολη διαδικασία ανάμεσα σε ξένους. Κάθε φορά που ζωγραφίζω έτσι αισθάνομαι ότι κλέβω.
No comments:
Post a Comment