Tam Toom

 Charcoal and watercolour in my large format sketchbook..

..is a lovely seaside outoor cafe 10 minutes away from my house by bike. Unfortunately I went there a little too late in the afternoon. The ladies that attracted me in the first place to sit and draw were almost ready to leave. I only just managed to finish that bit. It was too windy and cold for me to sit there and work out the complexity of a million white canvas deck chairs. So I completed it as best I could. For the rest, the imagination will have to suffice. 

..είναι μια ωραία παραθαλάσσια καφετέρια 10 λεπτά από το σπίτι μου με το ποδήλατο. Δυστυχώς πήγα λίγο αργά το απόγευμα.Οι κύριες που μου τραβήξανε την πρόσοχη για να κάτσω να ζωγραφήσω ήταν σχεδόν έτοιμες να φύγουν. Ίσα που τις πρόλαβα.  Φύσαγε βοριάς και ο ήλιος δεν ήταν αρκετά δυνατός να με ζεστάνει. Μου ήταν αδύνατον να κάτσω να βρω πως να απαθανατίσω 1 εκατομμύριο λευκές πάνινες καρέκλες σε μια ζωγραφιά. Λίγη φαντασία για να βοηθήσει το αποτέλεσμα δεν βλάπτει.

Sunday afternoon at the beach / Κυριακάτικο απόγευμα στην παραλία

Charcoal and watercolour in my large format sketchbook.

There were lots of people out and about today. The cafes were packed and families took advantage of the good weather to take their kids to the beach. Some brave souls were even having a swim. I was the solitary figure sitting on the sand busily working away before the light changed dramatically, attracting attention from the few people around me. Drawing is such a positive thing.

Καλοκαίριασε..σχεδόν. Πάρα πολύς κόσμος εκμεταλλεύτηκε το ζέστο Κυριακάτικο απόγευμα, γεμίζοντας τις καφετέριες στο Ρίο, βολτάροντας στην παραλία με τα παιδιά τους. Μερικοί γενναίοι κάνανε και μπάνιο, αν και υποπτεύομαι ότι είναι χειμερινοί κολυμβητές. Εγώ είμουν η μοναχική φιγούρα που είχε απλωθεί στην άμμο. Δούλευα γρήγορα πριν αλλάξει το φως εντελώς και γίνει αγνώριστο το τοπίο. Και πάλι τράβηξα την προσοχή από τα λίγα άτομα γύρω μου. Είνα πάντα κάτι πολύ θετικό το να ζωγραφίζω.

Train Tracks / Σιδηροδρομικές Γραμμές

Charcoal and watercolour in my large format sketchbook.

This afternoon was glorious. One of these afternoons with a fresh breeze, not a cloud in the sky and everything bathed in golden light. Off I went on my bike. Sometimes I use back streets and narrow passes to get down to the beach. One of these is the disused train lines. I'm not the only one apparently. They seem to have become a pedestrian thoroughfare through what's left of vineyards, olive groves and grazing goats. Suburban sprawl meets remnants of a traditional, sustainable, self-sufficient way of life. I sat on the tracks after I was assured by a couple of people passing by that there were no trains. I had images of me diving out of the way of an oncoming train into milk thistle and stinging nettle. I've been meaning to paint these tracks for some time. I just like the spot. I can never get a handle when drawing, on all the variations of green in a landscape. They're ever so subtle, playing with your sense of vision and I always seem to end up with a green cacophony on paper. 'I'll get it under control next time' I tell myself. 

Ένα όμορφο απόγευμα. Όλα τα είχε. Φρέσκο απαλό αεράκι, καθαρός μπλε ουρανός και ένα απογευματινό κεχρυμπαρένιο φως. Ξεκίνησα με τα ζωγραφικά σύνεργα στην πλάτη καβάλα στο ποδήλατο. Πολλές φορές, για να πάω στην παραλία, χρησιμοποιώ μικρά μονοπάτια μέσα από οικόπεδα και δίπλα από αυλές. Ένα από τα μονοπάτια αυτά είναι και οι σιδηροδρομικές γραμμές. Κι από τι φαίνεται, δεν είμαι η μόνη. Έχουνε γίνει κάτι σαν πεζόδρομος για όλη την γειτονιά. Mε διαβεβαίωσαν κάποιοι περαστικοί ότι δεν κυκλοφορούν πια τρένα και την άραξα πάνω στις γραμμές. Εφόσων δεν υπήρχε περίπτωση να χρειαστώ να κάνω βουτιά σε τίποτα γαϊδουράγκαθα για να αποφύγω την αμαξοστοιχία, μπορώ να πω ότι απλώθηκα για τα καλά. Ήθελα να ζωγραφίσω αυτό το σημείο καιρό και περίμενα να ζεστάνει λίγο ο καιρός. Πολλές φορές μου είναι δύσκολο να ελέγξω όλα τα πράσινα ενός τοπίου. Οι λεπτές διαφορές παίζουν με την όρασή σου. Πάντα λέω ότι θα καταφέρω να τα ελέγξω καλύτερα την επόμενη. Μπα.

Giant dessert / Τεράστιο γλυκό

..not featured. Instead, here are the views I had while I was eating it. Directly in front of me. A 'periptero' that sells drinks, cigarettes, papers and other small items to people passing by. Located on the side of the kerb, it's a Greek version of a drive through mini market. This one is in front of the Roman theatre.

..το οποίο δεν σας το δείχνω. Σας δείχνω την θέα που είχα ενώ το έτρωγα.  Αμέσως μπροστά μου, το περίπτερο απ'έξω από το Ρωμαϊκό ωδείο.

 To the right, the mountain 'Panahaikos'. Today was one of these really crisp clear days and the mountain with its last traces of snow was looming large over the town. 
Και στα δεξιά ο Παναχαϊκός. Μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα, εκανε το βουνό να λάμπει πάνω από την πόλη.  

Rio Fort / Της Ζωοδόχου Πηγής

Today the little church inside the Ottoman fort, next to the ferry pier, is in a festive spirit. The entrance is nicely decorated with flags and people will be streaming in and out all day.

Σήμερα γιορτάζει το εκκλησάκι στο κάστρου του Ρίου. Πήγα το μεσημεράκι και έκανα κάνα 2 ζωγραφιές. Θα έχει κόσμο όλη μέρα όπως κάθε χρόνο. Μπαίνοντας να ανάψω κι εγώ ένα κεράκι, νόμιζα ότι είχε λειτουργία. Προς μεγάλη μου έκπληξη η εκκλησία ήταν άδεια και η λειτουργία που άκουγα ήταν.. προκάτ! Προσωπικά σε ένα μικρό εκκλησάκι προτιμώ την ησυχία από μια ηχογραφημένη παράσταση.

Rio - Antirio ferry crossing / Πέρασμα Ρίου - Αντιρρίου

I spent some time on the ferry dock today. I wanted to do some fast sketches of all the commotion around me, something I'm not particularly good at. So in order to get over the whole anxiety thing about a pristine page, I used some very cheap butcher type paper.

The ferries leave from Rio and cross the Gulf of Corinth at it's narrowest point reaching the town Antirio at the opposite end on mainlaind Greece. There was a lot of speculation when the bridge was built that the ferries would go out of business. It never happened. The Rio-Antirio bridge may be an impressive engineering feat, but it's also the most expensive bridge to cross in Europe.

Σήμερα πήγα στην προβλήτα του Ρίου γιά λίγο . Ήθελα να εξασκηθώ στα πολύ γρήγορα σκίτσα ζωγραφίζοντας την κίνηση γύρω μου. Επειδή δεν είμαι ιδιαίτερα καλή στο γρήγορο σχέδιο χρησιμοποίησα πολύ φτηνό χαρτί για να ξεπεράσω αυτήν την φοβία που προκαλεί ένα λευκό χαρτί καλής ποιότητας. Και πάλι δεν έβγαλα όση δουλειά ήθελα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω όταν βρέθηκα να ζωγραφίζω τις ζάντες των φορτηγών. Τότε ήρθε και ένας καλός κύριος από το λιμενικό να μου πει τo αυτονόητo, ότι κινδύνευα να με πατήσουν.

The ferries are as busy as ever..

And the canteens which seem to have been there forever and look that way as well, are raking it in selling souvlaki to hungry travellers.

Έχω μια εικαστική αδυναμία σε αυτές τι καντίνες. Όσο είμαι στην περιοχή θα τις βλέπετε συχνά. Ο κύριος αριστερά με το κινητό στ'αυτί ενώ μιλούσε στριφογύριζε σαν σβούρα. Έπρεπε να περιμένω κάθε φορά να επανέλθει στο ίδιο σημείο για να καταγράψω άλλη μια λεπτομέρεια. Μέχρι που να τελειώσω το σχέδιο είχα πράγματι ζαλιστεί.

Another roadside sketch in Rio / Κι άλλο σχέδιο σε δρόμο του Ρίου

Charcoal and watercolour in my large format sketchbook.

.. in exactly the same spot as the previous post, only looking in the other direction on a very stormy day . A bit tough trying to draw with my large format sketchbook crammed on the steering wheel of my car. By the way, just to be clear, Rio is a quiet coastal area near Patras. It's where the Rio-antirio bridge is. A hint of the bridge is in the sketch of the previous post. Nothing to do with Brazil unfortunately. But I'm sure you've worked that out already.

..σε ακριβώς την ίδια θέση όπως στην προηγούμενη ανάρτηση μόνο που κοιτάω στην αντίθετη κατεύθυνση. Το να χρησιμοποιείς το τιμόνι του αυτοκινήτου για καβαλέτο είναι πολύ πιό δύσκολο απ' ότι φαίνεται. Πάνω που έλεγα ότι θα καλοκαιριάσει και ανησυχούσα για την ζέστη, μας πιάσανε οι βροχές και πάλι. Η θάλασσα σε μια τρικυμιώδη κατάσταση, το κύμα πέταγε πέτρες στον δρόμο.

Roadside sketch in Rio / Σχέδιο στον δρόμο στο Ρίο

Charcoal and watercolour in my large format sketchbook.

A beautiful day. What better than to park the car by the sea and draw whatever there is to see. This is the first day in a long time when I felt the sun's heat. I think my car drawing jaunts may be coming to an end soon. At least for the season. It's starting to warm up and I'll end up roasting in what is essentially a tin can. I wonder how I will solve my privacy issues. Although attracting attention isnt always a bad thing. People, normally overburdened with their own troubles, stop, look, their faces lighten up and lo and behold they smile. In a time of destruction, where people are struggling for survival, someone doing something positive and creative in public must be a very quaint antithesis.

Μια πανέμορφη μέρα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο στην παραλία στο Ριο και ζωγράφησα οτι έβλεπα. Για πρώτη φορά φέτος αισθάνθηκα ζέστη. Σε λίγο δεν νομίζω να με τραβάει να ζωγραφίζω από το αυτοκίνητο. Θα λιώσω μέσα στο κονσερβοκούτι. Να δω πως θα λύσω το πρόβλημα για την πολυπόθητη ησυχία μου. Ακόμα και τώρα όταν περνάγανε αυτοκίνητα, ειδικά φορτηγά οπού ο οδηγός είναι πιο ψηλά, μείωναν την ταχύτητα μπας και δούνε τι φτιάχνω. Για να πω και την αλήθεια δεν είναι κακό. Έκει που όλοι είναι βασανισμένοι με τα δικά τους, ξαφνικά ξαστερώνουν όταν με βλέπουν. Χαμογελούν. Σε μια εποχή πανωλεθρίας, μάλλον ένα άτομο με μία φανερά δημιουργική διάθεση αποτελεί γραφική αντίθεση.

Power cut / Διακοπή ρεύματος

We had a power failure today. Workmen were repairing the cables high up on the electricity poles in very strong winds. Given that I'm afraid of heights, I was in awe.

Μας κόπηκε το ρεύμα σήμερα. Ήρθαν οι μάστορες τις ΔΕΗ και σκαρφαλώσανε στις κολόνες κοντά στο σπίτι για να επισκευάσουν τις βλάβες. Ο βοριάς σήμερα είναι τόσο δυνατος σε ρίχνη κάτω. Προσωπικά φοβάμαι και τα ύψη. Καθόμουν και τους θαύμαζα.