Fragments from the past, Apollo at Olympia - Θραύσματα από το παρελθόν

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Watercolour on Arches, 38x57cm

I recently went on an excursion to Olympia. This is the God Apollo. He is part of a larger composition of statues that originally sat on the west pediment of the temple of Zeus. This composition depicts a raging battle between the Centaurs and the Lapiths. Apollo is the magnificent dominating figure in the centre imposing peace. 

The centaurs were attending the wedding of the King of the Lapiths Perithos and his beautiful wife Deidameia. The wedding reception turned into a violent drunken brawl when the centaurs in their intoxicated stupor decided to abduct all the beautiful ladies including Deidameia. I've never liked weddings.

According to scholars this is a story symbolic of the battles that raged between the Greeks and the barbarians and of the former's ascendancy since at this time the Persian wars were still remembered throughout the Greek world. I find it very poignant that a story about a wedding banquet being violated by a complete breach of the rules of hospitality is used to show this. On the pediment of a temple dedicated to Zeus, a barbarian is depicted as a centaur, half man half beast, violently trampling on the hospitality that was given. Such is the importance of knowing to your very being how to be a good host and a good guest.  This is the ultimate difference between man and beast. That ones behaviour can never be just about personal desire but will be connected to a divine order. Here the god Apollo stands strong in the face of all the chaos bringing peace.

That world is dead and gone but it persists in time through the stories and their fragments. 

 

Πρόσφατα πήγα εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία. Ένα από το εκθέματα στο μουσείο ήταν μια μεγαλειώδη γλυπτική σύνθεση από το δυτικό αέτωμα του ναού του Δία. Στο σύνολό της απεικονίζει την συμπλοκή μεταξύ των κενταύρων και των Λαπιθών, η οποία έγινε στο γάμο του Βασιλειά των Λαπιθών Πειρίθου με την Δηιδάμεια. Το κρασί έρεε άφθονο και οι κένταυροι ως κακοί και μεθυσμένοι φιλοξενούμενοι αποφάσισαν να απαγάγουν όλες τις όμορφες κυρίες. Ο θεός Απόλλωνας, που δεσπόζει στο κέντρο της σύνθεσης, φέρνει την ειρήνη στον κακό χαμό τους.

Είναι μια παράξενη ιστορία που διακοσμεί έναν σημαντικό ναό και αρχαιολόγοι υποστηρίζουν πως συμβολίζει την επικράτηση των Ελλήνων κατά των βαρβάρων. Δεν παύει όμως να είναι μια ιστορία φιλοξενείας. Πως αλλιώς θα απεικόνιζε ένας λαός τον βάρβαρο, όταν θεωρούσε ότι ήταν μεγάλη υπόθεση να ξέρεις να είσαι καλός οικοδεσπότης αλλά και καλός φιλοξενούμενος για να μπορείς να χαρακτηριστείς ως άνθρωπος και όχι ως ζώο. Κι ένας θεός στέκεται δυνατός μπροστά στο χάος του ζωώδη ενστίνκτου των κενταύρων ώστε να επαναφέρει την τάξη. Σε μια εποχή κυνική και εγωκεντρική που η φιλοξενία είναι μια καλή τιμή σε airbnb, που έχει αποκοπεί από την πνευματική της διάσταση και έχει γίνει εμπορική, δεν είμαι σίγουρη κάτα πόσο το αντιλαμβανόμαστε αυτό.
Μας έμειναν οι ιστορίες και τα θραύσματά τους.