I sat in the less popular cafe across the street just for the view. Not a single soul sat nearby while I was there. Not a snippet of conversation to take in. A young man gave me my scarf which had fallen on the floor just to peek at what I was doing.I always start out feeling uncertain. Thinking that I'll never manage to draw anything that resembles anything. Sometimes that's the moment people choose to look.
Έκατσα στην λιγότερο δημοφιλή καφετέρια μόνο και μόνο για την θέα. Δεν υπήρχε ψυχή στο μαγαζί μεσημεριάτικα. Πήγα και την ώρα που φεύγουν όλοι. Παραδόξος το μαγαζί απέναντι ήταν γεμάτο νεολάια που δεν έχει ανάγκη τον μεσημεριανό υπνάκο. Ένας νεαρός μου έδωσε το κασκόλ μου που είχε πέσει στο πάτωμα και με την ευκαιρία έρηξε και μια ματιά. Όταν ξεκινάω πάντα νιώθω μιά αβεβαιότητα. Πάντα πιστεύω ότι δεν θα καταφέρω να ζωγραφίσω κάτι που να μοιάζει με οτιδήποτε. Μερικές φορές αυτή είναι και η στιγμή που επιλέγουν κάποιοι να ρίξουν μια ματιά.
No comments:
Post a Comment