..you come to get some air, clear your head, think things through, sit in tranquility looking out at the water changing colour, meet your friends or your love interest. It's there for other things as well like docking ships, but for more than a century people have made it their own. Α stroll on the pier was once upon a time a place to find a husband or wife, there were leisurely boat rides that took you out to the wave breaker and a band stand where legend has it the orchestra's German conductor would glare at his star piano player for playing only with one hand whilst fishing with the other. Times change but the pier is still a part of people's daily lives.
..έρχεσαι για να πάρεις αέρα, να καθαρίσει το μυαλό σου, να σκεφτείς, να καθίσεις ήρεμα κοιτώντας το νερό που αλλάζει χρώμα, να συναντήσεις τους φίλους
σου ή τον έρωτα σου. Είναι και τα πλοία βέβαια. Αλλά για πάνω από έναν αιώνα οι άνθρωποι της πόλης τον έχουν κάνει δικό τους. Κάποτε εδώ ένας περίπατος μετατρεπόταν σε νυφοπάζαρο, υπήρχαν βαρκούλες που σε πηγαίνανε απογευματινή βόλτα στον κυματοθραύστη, και η εξέδρα του φάρου είχε και ορχήστρα
με γερμανό μαέστρο ο οποίος πάντα
αγριοκοίταζε τον πιανίστα γιατί έπαιζε πιάνο με το ένα χέρι και με το άλλο ψάρευε σαργούς. Οι καιροί αλλάζουν αλλά ο μώλος παραμένει σημαντικός στην ζωή των κατοίκων.
This lady came and as she sat still and alone at the pier's edge, the late afternoon Winter light turned the sea a crisp electric light blue; solid blocks of colour appeared and beautifully glistened in unison. If only I could have done it justice.
Blinding afternoon sun streaming in through large windows. Students in a corner lounging on bean bags watching the football on tv. They would leave soon for class. A light stream of traffic on the town's coastal thoroughfare below. The shops and banks are closed for the day. Train station and port on the right. Hotels and banks on the left. And parked cars as far as the eye can see. Εκτυφλωτικός απογευματινός ήλιος ρέει μέσα απ'τα τεράστια παράυθρα. Μαθητές σε μια γωνιά, χαλαροί, κοιτάζουν μπάλα στην τηλεόραση. Σύντομα θα φύγουν. Έχουν μάθημα. Λίγη αλλά σταθερή κίνηση στην παραλιακή της πόλης από κάτω. Τα μαγαζιά και οι τράπεζες κλείσανε για σήμερα. Ο σταθμός στα δεξιά. Ξενοδοχεία και τράπεζες αριστερά. Και παρκαρισμένα αυτοκίνητα όσο βλέπει το μάτι.
I'm finally finished! This is George square. The place to meet in the lower town. This is where everyone with a cause congregates from political rallies to carnival events from blood donor drives to breast cancer awareness campaigns, it all happens here. I'm in the mood for a little bit of history so here goes.
Επιτέλους τελείωσα. Η κεντρική μας πλατεία, η πλατεία Γεωργίου, το σημείο συγκέντρωσης της πόλης μας. Λίγο ο καιρός που Χειμώνιασε, λίγο η ζωγραφιά, σήμερα έχω μιά διάθεση για λίγη ιστορία.
The lower town of Patras is the 'new' town. Most people who live here have probably heard of Stamatis Voulgaris, but I hadn't and I was rather excited to have discovered him. Stamatis has played a decisive role in the daily lives of the town's residents for 180 years by designing the town plan in 1829. Only as the fates would have it, Stamatis' life was a journey of grand adventure and peril which far outweighed his contribution to town planning. Stamatis was born in Corfu. He joined the French army in 1799 after a life altering incident. In the RussoTurkish war when Corfu was under siege, he diffused an unexploded shell that had fallen near the club frequented by the nobility. Stamatis in this effort had also inadvertently saved a French military detachment that was passing nearby carrying heavy weapons and ammunition. His bravery and composure had impressed the general. To reward him for his heroic act Stamatis was made part of the unit and when the French army left Corfu he went with them, launching a grand career. (What are the chances?!) He studied engineering in the military school in Paris under the general's patronage and studied painting with the great painter J.L.David. He went on many military campaigns in various countries and fought in the battle of Waterloo (and lived!). When the French army was to come to Greece, he jumped at the chance to join the campaign. He found himself redesigning a town that would soon play a pivotal role in the economy of a fledgling nation through the sultana trade. In 1829 it certainly didn't look like it would. It had been reduced to rubble by the war for independence while its 4000 occupants battled with poverty and malaria. Building started in 1834 and using his design, the roads and open spaces, like this one, that are so central to the life of this town, began to slowly appear.
Πόσοι άραγε γνωρίζουν τον Σταμάτη Βούλγαρη; Εγώ δεν τον ήξερα και ομολογώ ότι ενθουσιάστικα πάρα πολύ όταν τον βρήκα. Ο Σταμάτης είναι αυτός που έχει παίξει καθοριστηκό ρόλο στην καθημερινή ζωή των Πατρινών έδω και 180 χρόνια, δημιουργώντας το πολεοδομικό σχέδιο. Μόνο που η ζωή για μερικούς είναι ένα πολυτάραχο και περιπετειώδης ταξίδι και η ζωή του Σταμάτη ξεπέρασε τα όρια της προσφοράς του στην πολεοδομία. Ο Σταμάτης ήταν Κερκυραίος από το χωριό Ποτάμι της Λευκίμμης. Κατατάχθηκε στον Γαλλικό στρατό το 1799 μετά από επεισόδιο στο οποίο επέδειξε μεγάλο θάρρος και ψυχραιμία. Κατά την πολιορκία της Κέρκυρας από τους Ρωσσοτούρκους, κατάφερε να εξουδετερώσει βλήμα που είχε πέσει δίπλα από την λέσχη των ευγενών και δεν είχε εκραγεί. Σώζοντας την λέσχη κατάφερε επίσης να σώσει και ένα Γαλλικό στρατιωτικό απόσπασμα που εκείνη την στιγμή περνούσε παραδίπλα μεταφέροντας βαρύ οπλισμό και πυρομαχικά, προκαλώντας έτσι τον θαυμασμό του Γάλλου στρατηγού. Οι Γάλλοι τίμησαν τον Σταμάτη κατατάσσοντάς τον στη φρουρά και όταν αποχώρησαν από το νησί, τον πήραν μαζί τους. (Μερικοί άνθρωποι έχουν άστρο!) Ο Σταμάτης στο Παρίσι σπούδασε μηχανικός σε στρατιωτική σχολή με την βοήθεια του στρατηγού και έκανε μαθήματα με τον μεγάλο ζωγράφο J.L.David. Πήγε σε πολλές εκστρατείες και πολέμησε στη μάχη του Βατερλώ (και έζησε!). Όταν ήταν να έρθει ο Γαλλικός στρατός στην Ελλάδα, έσπευσε να ενταχθεί στην εκστρατεία. Προσωπικός φίλος του Καποδίστρια, στην Ελλάδα βρέθηκε να σχεδιάζει μια πόλη που έμελε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην οικονομία της χώρας μέσα από το εμπόριο της σταφίδας. Το 1829 πάντως δεν της φαινόταν. Ήταν κατεστραμμένη από τις μάχες για την εθνική μας ανεξαρτησία και οι 4000 κάτοικοί της ταλαιπωριμένοι από την φτώχεια και την ελονοσία. Το 1834 ξεκίνησε μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα και με βάση το σχέδιό του άρχισαν να διαμορφώνονται οι δρόμοι και οι πλατείες που είναι πια τόσο γνώριμες και αγαπητές στους Πατρινούς, με σήμα κατατεθέν της πόλης την Πλατεία Γεωργίου.
The main focus of the square is the Apollo theatre. Designed by the Bavarian architect Ernst Ziller, it is currently the only theatre in Greece that has operated continuously since the day it opened. It began it's long life on the 10th of October 1872 to the sound of an Italian production of Verdi's Un Ballo in Maschera (The Masked Ball). Today its grand opera days are over but it plays host to various theatre productions and carnival events. Το Δημοτικό θέατρο «Απόλλων» είναι το επίκεντρο της πλατείας. Σχεδιασμένο από τον Βαυαρό αρχιτέκτωνα Ερνέστο Τσίλλερ, είναι το μόνο θέατρο στην Ελλάδα που λειτουργεί αδιάκοπα από την ημέρα που ιδρύθηκε. Ξεκίνησε στις 10 Οκτωμβρίου 1872 στους ήχους του Βέρντι με την παράσταση «Ο χορός των μεταμφιεσμένων», παραγωγή Ιταλικού μελοδραματικού θιάσου. Σήμερα οι μεγάλες δόξες της Ιταλικής λυρικής σκηνής έχουν τελειώσει αλλά φιλοξενεί διάφορες παραστάσεις και καρναβαλικές εκδηλώσεις.
There's nothing like starting out on a good note. Tι καλύτερο απ'το να ξεκινάς μ'έναν καλό σκοπό.
6 A4 sheets 29.7 x 126 cm
Πηγές: Πάτρα Από την αρχαιότητα ως σήμερα Η πολιτιστική φυσιογνωμία της Πάτρας, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82 http://www.kapodistrias.info/voulgaris-stamatis
A few posts back I promised a long sketch of the main square in town. Well I'm neeeeaaaarly finished. I just have some tweaking to do. I've lost track of how many times I've been to get this far, how many cafe patrons I've had to compete with in order to secure the same seat over and over, how many times I lost that battle. October stabbed me in the back. It was a month of obstacles. If it wasn't the first Autumn rains, it was the very ugly (aesthetically speaking) blood donor bus that just wouldn't go away blocking a quarter of the view. As worthy as the cause was, I refused to include it. This has turned into a melodramatic late homework post. The guilt cannot be measured. :D In the meantime, enjoy the pidgeons. Πριν καιρό υποσχέθηκα ένα μέγάλο σκίτσο της κεντρικής μας πλατείας. Όπου να'ναι τελειώνω. Θέλει κάποια μερεμέτια ακόμα. Έχω χάσει τον λογαριασμό για το πόσες φορές πήγα για να φτάσω ως εδώ, με πόσους συναγωνίστηκα για να εξασφαλίσω την ίδια θέση, το πόσες φορές έχασα αυτήν την μάχη. Ο Οκτώμβρης με μαχαίρωσε πισώπλατα. Ήταν μήνας μετ'εμποδίων. Την μία είχαμε τα πρωτοβρόχια και κάτι ξεγυρισμένες καταιγίδες και την άλλη το λεωφορίο της αιμοδοσίας που κάλυψε το 1/4 της θέας και δεν έλεγε να φύγει. Όσο κάλος και να ήταν ο σκοπός του, δεν αποφάσιζα να το ζωγραφίσω. Και περίμενα.. Αυτή η δημοσίευση μου θυμίζει μελοδραματική διακαιολογία για καθυστερημένη σχολική εργασία. Αναρίθμητες οι τύψεις. :D Για την ώρα, απολαύστε τα περιστέρια.
