A few posts back I promised a long sketch of the main square in town. Well I'm neeeeaaaarly finished. I just have some tweaking to do. I've lost track of how many times I've been to get this far, how many cafe patrons I've had to compete with in order to secure the same seat over and over, how many times I lost that battle. October stabbed me in the back. It was a month of obstacles. If it wasn't the first Autumn rains, it was the very ugly (aesthetically speaking) blood donor bus that just wouldn't go away blocking a quarter of the view. As worthy as the cause was, I refused to include it. This has turned into a melodramatic late homework post. The guilt cannot be measured. :D In the meantime, enjoy the pidgeons.
Πριν καιρό υποσχέθηκα ένα μέγάλο σκίτσο της κεντρικής μας πλατείας. Όπου να'ναι τελειώνω. Θέλει κάποια μερεμέτια ακόμα. Έχω χάσει τον λογαριασμό για το πόσες φορές πήγα για να φτάσω ως εδώ, με πόσους συναγωνίστηκα για να εξασφαλίσω την ίδια θέση, το πόσες φορές έχασα αυτήν την μάχη. Ο Οκτώμβρης με μαχαίρωσε πισώπλατα. Ήταν μήνας μετ'εμποδίων. Την μία είχαμε τα πρωτοβρόχια και κάτι ξεγυρισμένες καταιγίδες και την άλλη το λεωφορίο της αιμοδοσίας που κάλυψε το 1/4 της θέας και δεν έλεγε να φύγει. Όσο κάλος και να ήταν ο σκοπός του, δεν αποφάσιζα να το ζωγραφίσω. Και περίμενα.. Αυτή η δημοσίευση μου θυμίζει μελοδραματική διακαιολογία για καθυστερημένη σχολική εργασία. Αναρίθμητες οι τύψεις. :D Για την ώρα, απολαύστε τα περιστέρια.
No comments:
Post a Comment