At the end of the pier / Στο τέρμα του μόλου

..you come to get some air,
clear your head,
think things through,
sit in tranquility looking out at the water changing colour,
meet your friends
or your love interest. 
It's there for other things as well like docking ships, but for more than a century people have made it their own. Α stroll on the pier was once upon a time a place to find a husband or wife, there were leisurely boat rides that took you out to the wave breaker and a band stand where legend has it the orchestra's German conductor would glare at his star piano player for playing only with one hand whilst fishing with the other. Times change but the pier is still a part of people's daily lives.

..έρχεσαι για να πάρεις αέρα,
να καθαρίσει το μυαλό σου,
να σκεφτείς,
να καθίσεις ήρεμα κοιτώντας το νερό που αλλάζει χρώμα,
να συναντήσεις τους φίλους σου
ή τον έρωτα σου.
Είναι και τα πλοία βέβαια. Αλλά για πάνω από έναν αιώνα οι άνθρωποι της πόλης τον έχουν κάνει δικό τους. Κάποτε εδώ ένας περίπατος μετατρεπόταν σε νυφοπάζαρο, υπήρχαν βαρκούλες που σε πηγαίνανε απογευματινή βόλτα στον κυματοθραύστη, και η εξέδρα του φάρου είχε και ορχήστρα με γερμανό μαέστρο ο οποίος πάντα αγριοκοίταζε τον πιανίστα γιατί έπαιζε πιάνο με το ένα χέρι και με το άλλο ψάρευε σαργούς. Οι καιροί αλλάζουν αλλά ο μώλος παραμένει σημαντικός στην ζωή των κατοίκων.

This lady came and as she sat still and alone at the pier's edge, the late afternoon Winter light turned the sea a crisp electric light blue; solid blocks of colour appeared and beautifully glistened in unison. If only I could have done it justice.