Grey Summer / Γκρίζο Καλοκαίρι

It started out fine, but it looks like I picked the wrong beach today. A dark cloud overhead gathered strength and before I knew it I got caught in a topical storm. I think it literaly rained just where I was. I sheltered under a tree trying to wait it out, but it just seemed to grow stronger.

Ξεκίνησα σήμερα με λιακάδα για την παραλία αλλά απ'ότι φαίνεται διάλεξα λάθος προορισμό απ'όλες τις απόψεις. Ένα σύννεφο πήρε φόρα και μετά από μερικά προειδοποιητικά  μπουμπουνιτιά ξεκίνησε η βρόχη. Την άραξα κάτω από ένα δέντρο μπας και σταματήσει αλλά η βροχή δυνάμωνε. Σκορπίσανε οι περισσότεροι λουόμενοι άλλα κάποιοι συνέχισαν το μπάνιο τους. Τι να φοβηθούν άλλωστε; Ήταν είδη βρεγμένοι.
Εκεί που χάζευα την βροχή να πέφτει στη θάλασσα ξαφνικά άρχισε να βγαίνει από τον τοίχο παραδίπλα, κυβικά βρώμικο σαπουνόνερο, να χτυπάει μια μεταλλική κατασκευή η οποία είναι για να αλλάζουν οι λουόμενοι αλλά περισσότερο για να κρύβει τον προφανώς παράνομο αγωγό που έχει βάλει το κατάστημα, και με 2 αυλάκια που δημιούργησε η ορμή του νερού να καταλήγει στη θαλάσσα. Τρελλάθηκα. Το κατάστημα όχι μόνο άδειαζε τα υπολέιμματα της κουζίνας του, αλλά το έκανε μέρα μεσημέρι, ενώ υπήρχε κόσμος στην παραλία και έκανε μπάνιο, πιστεύοντας ότι η βροχή τους είχε σκορπίσει όλους. Μια κυρία που ήταν στο νερό ήθελε να βγει και βλέποντας το βρωμόνερο να έρχεται κατα πάνω της άλλαξε κατεύθυνση.
Τον τελευταίο καιρό που πάω για μπάνιο σε παραλίες στο Ακταίο, στον Αϊ Βασίλη και στα Αραχοβίτικα, είναι πια εμφανές ότι το νερό έχει γίνει μια χημική σούπα.  Όταν μπαίνω αισθάνομαι λες και κολλάει κάτι πάνω μου και κολυπμώντας δημιουργούνται φουσκάλες στην επιφάνεια του νερού. Μου θυμίζει τις σαπουνόφουσκες που έφτιαχνα  μικρή. Είναι πια κοινό μυστικό ότι τα μαγαζία, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές, πετάνε ότι μαζεύουνε μέσα στη θάλασσα. Ετσι με το χαζό σκεπτικό ότι αν πάω παραέξω θα τα βρω λίγο πιο καθαρά και θα κάνω ανενόχλητη το μπάνιο μου, άλλαξα παραλία. Αμ δε. Δεν τον βλέπω καλά τον Κορινθιακό κόλπο. Τα νερά σε περιοχές που τα είχαμε συνηθίσει πεντακάθαρα είναι είδη υποβαθμισμένα και επίσημα. Άραγε θα είχανε ποτε τα κότσια να βάλουνε το Ριο στο κόκκινο;
Έκανα τα παράπονά μου στο μαγαζί, νομίζω ότι είμουν η μόνη, και ένας αγχωμένος κύριος μου έκανε τον ανήξερο.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν ιδιωτικοποιηθούν και οι παραλίες. Αν αυτή είναι η ανάπτυξη τους, χωρίς υποδομές και παντελώς ανεξέλεγκτη, εγώ τουλάχιστον δεν θα συμμετέχω σ'αυτήν.  Εφόσον δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κανείς αρμόδιος (πόσο μάλλον ο μαγαζάτορας του υποτιθέμενου πολυτελές beach bar, που θεωρεί τους πελάτες του βόδια) για το αν το παιδί σου κολυμπάει μέσα σε απορρυπαντικά και λάδια, η μόνη λύση είναι να αρχίσουν να κλείνουν μερικοί. Απογοητεύτικα τόσο πολύ πια με αυτό που είδα σήμερα, που να μου κοπούν τα χέρια αν ξαναγοράσω καφέ ή οτιδήποτε άλλο σε παραλιακό μαγαζί ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ. Για να με βάλουνε να ρεμβάζω την υπέροχη κατεστραμμένη θέα τους και να κολυπμάω σε παραλίες που αργοπεθαίνουν με ένα υπερτιμημένο νεροζούμι; Φέτος ειδικά έχουμε πια και την μόδα του καφέ σε πλαστικό, τα οποία κάποιοι τα αφήνουν για διακοσμητικά στην αμμουδιά όταν φεύγουν. Τους ευχαριστώ κι αυτούς, μαζί με τους καπνιστές και τα αποτσίγαρά τους, για αυτόν τον υπέροχο παραλιακό «πλούτο».
Έχω είδη έναν θερμό στην τσάντα για το νερό, θα προθέσω και του καφέ. Και σ'αυτά σε λίγο θα προσθέσω και το καλάθι του πικνίκ με την ελπίδα ότι θα απομείνει κάπου να μπορώ να πάω. Ούτε πενηνταράκι πια γι'αυτήν την σαπίλα!