Aghiou Nikolaou (St Nicholas) street in a festive spirit. I admit we could do better with the Christmas decorations. This is currently the town's most popular cafe spot. It is the main road that leads down to the old port at the end of which is another cafe... naturally. Today was a very busy day with shoppers. So much so that I had a hard time getting the same cafe seat as yesterday which is when I started this drawing. Two plump ladies had a lot to say and smoke. Christmas presents in Greece are given on new year's day. There's a time delay with Santa or St Vasilios.. maybe it's a Russian thing... Although I think most were strolling along enjoying the good weather rather than doing last minute shopping. I have a tough time drawing crowds. I'll work that into my new year's resolution list. Improvement on all fronts required.
Η Αγιου Νικολάου στις γιορτές... αν και στους Χριστουγεννιάτικους στολισμούς δεν έχουμε ιδιαίτερη έφεση σαν πόλη. Ποιό κεντρικά δεν γίνεται. Πολύς κόσμος σήμερα. Το σκιτσάκι το είχα ξεκινήσει χτες και σήμερα δυσκολεύτικα να βρω αδειανή την θέση στην οποία το ξεκίνησα. Δύο εύσωμες κυρίες είχαν πολλά να πούνε και πολλά τσιγάρα να καπνίσουνε. Το πέρα δώθε από την καφετέρια στα μαγαζιά περιμένοντας να φύγουνε έκανε καλό στις γάμπες.
Acrylic on canvas 55.5x40cm
Here ends my small format 2012 Fabriano sketchbook. Time to make a new sketchbook. Times are tough so I'll go with the flow and make a sketchbook with whatever materials are available. Handmade is a lot more charming and personal than 'made in China' or anywhere else for that matter. Once you get into it, it takes something very very special to make you turn back. The bottom line is the paper. All those with a severe paper fetish similar to my own are probably nodding their heads right now. These are my all important views on sketchbooks.
Other than that, sketching cafe folk is a favourite subject. These 2 looked like they were on a getting to know each other basis. Maybe they'll end up being just friends.. or maybe not.
Κι εδώ τελείωνει το μικρό μπλοκάκι της Fabriano του 2012 με το βελούδινο χαρτί. Ώρα να φτιάξω ένα καινούργιο. Σε χαλεπούς καιρούς επιβάλλονται οι κατασκευές με ότι υλικά υπάρχουν. Eξάλλου άλλη χάρη έχει το χειροποίητο. Έτσι και ξεκινήσει κανείς να τα φτιάχνει μόνος του πρέπει να βρει κάτι πολύ όμορφο για να εγκαταλήψει την συνήθεια. Αυτό που μετράει πάνω απ'όλα είναι η αίσθηση του χαρτιού. Όσοι έχουν φετίχ με το χάρτι καταλαβαίνουν τι εννοώ. Αυτές είναι οι σημαντικές μου απόψεις για τα μπλοκάκια!
Πέρα απ'αυτό, οι θαμώνες στα καφέ είναι τελικά ένα αγαπημένο θέμα. Χρειάζεται να βρίσκομαι και σε μια απόσταση για να αποφύγω οποιαδήποτε παρεξήγησει. Αυτοί οι 2 τα λέγανε μια χάρα. Μάλλον ήταν σε στάδιο γνωριμίας.
This is a tiny section of the town's very very long waterfront. The old decaying building was once part of the railway. I'm guessing it was once a loading bay for local produce from the late 19th century onwards. There's a cafe on the top floor of the port's terminal building with majestic views in all directions. Only it's now too cold to sit outside. Something to look forward to.
Ένα μικρό κομμάτι της θέας από την καφετέρια στον πρώτον όροφο του επιβατικού σταθμού στο λιμάνι.
Acrylic on canvas 55.5 x 40cm
Corner of Maizonos and Kolokotroni there is a cafe with very comfy seats. It's one of my favourite corners in the centre of town. Despite the traffic, shops, cafes and bustle, it has somehow maintained a human dimension that manages to make sitting next to an endless stream of traffic comfortable. It even inspires you to really look at a traffic light and the tree next to it. I even thought it a brilliant subject.
Γωνία Μαιζώνος και Κολοκοτρώνη έχει ένα ωραίο φανάρι που κατοικεί αρμονικά παρέα με ένα δέντρο. Πάντα μου άρεσε αυτή η γωνιά στην Πλατεία Όλγας.
