Thursday, November 5, 2009

Every Thursday, market day / Kάθε Πέμπτη Λαϊκή

I picked a comfy park bench in the small Aghia Lavra square and started to draw. The world was milling around me in a buying and selling frenzy. I felt the odd one out involved in a task clearly for my own pleasure. If you want a large dose of reality to bring you back down to earth, head for the local outdoor market. You catch snippets of conversations here and there about making ends meet, securing a whole lamb from a friend, a lady who's having a difficult pregnancy and has to spend her term in bed.. that sort of thing. Oh and you get to shop fresh produce as well...

Διάλεξα ένα παγκάκι στην πλατεία Αγ. Λαύρας και ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν γύρω μου αγοράζοντας και πουλώντας ασταμάτητα. Ένιωθα λιγάκι εκτός, απορροφημένη σε μια πράξη καθαρά για την ευχάριστησή μου. Εάν θέλετε μια μεγάλη δόση πραγματικότητας για να σας προσγειώσει, πηγαίνετε στην λαϊκή. Πιάνει κανείς αποσπάσματα συζητήσεων εδώ κι εκεί για.. το πως τα βγάζουν πέρα οικονομικά, το πως να εξασφαλίσουν ένα αρνί από έναν φίλο, για μια γυναίκα με δύσκολη εγκυμοσύνη που πρέπει να την βγάλει στο κρεββάτι.. κάτι τέτοια. Α ναι, και μπορείτε να ψωνίσετε κιόλας φρέσκα είδη...




I couldnt have picked a busier view. This outdoor sketching is harder than it looks.

Δεν θα μπορούσα να είχα διαλέξει ένα σκηνικό με πιο έντονη κίνηση. Αυτό το εξωτερικό σκετσάρισμα είναι πολύ πιο δύσκολο απ'οτι φαίνεται.




As I was drawing, a boy and his grandma came along. He must have been around 12. He very politely spoke to me first, wanting to know if he was in my way. His grandma came along a few seconds later and excitedly asked if I was drawing her grandson. She then sat next to me and was sternly told off by her grandson for distracting me. 'I'm not bothering anyone' she retorted and then studied my drawing and the scene, calculating to see if I was any good. Are you an artist? Are you an art teacher? Do you study? What have you studied? Do you work? In short the 2 of them got my whole CV. An excellent team. When the boy was informed that I had a degree in computing he dryly said 'That's better.' At the age of 12 or so, he seemed to have the travel weary attitude of a truck driver. I liked them both.

Ενώ ζωγράφιζα, ήρθε ένα αγόρι με την γιαγιά του. Θα ήταν γύρω στα 12 το παιδί. Μου μίλησε πρώτος πολύ ευγενικά, ρωτώντας αν με εμπόδιζε. Ήρθε και η γιαγιά του μερικά δευτερόλεπτα αργότερα και με ρώτησε με ενθουσιασμό αν ζωγράφιζα τον εγγονό της. Κάθισε δίπλα μου. Την μάλλωσε το παιδί λέγοντάς της οτι δεν με άφηνε να συγκεντρωθώ. 'Δεν ενοχλώ κανέναν!' του απάντησε κοφτά και άρχισε να μελετάει το σχέδιό μου και το σκηνικό, υπολογίζοντας κατα πόσο είμουν ακριβής. Είσαστε καλλιτέχνης; Είσαστε δασκάλα καλλιτεχνικών; Σπουδάζετε; Τι έχετε σπουδάσει; Δουλεύετε; Με λίγα λόγια οι δυο τους μάθανε το βιογραφικό μου σε χρόνο ρεκόρ. Φοβερή ομάδα. Όταν το παιδί έμαθε πως έχω πτυχίο πληροφορικής μου πετάει ένα ξερό 'Καλύτερα'. Στα 12 του περίπου, έμοιαζε να έχει το ύφος πολυταξιδευμένου φορτηγατζή. Είχαν πλάκα.

No comments:

Post a Comment