Arcades / Στοές

One thing that characterises this town are the exterior arcades that protect you from the elements. A great idea incorporated in the original design by the town planner Stamatis Voulgaris (Find out about his epic life here) which was thankfully maintained over the decades despite rebuilding. I like the idea of someone walking through the arcade while someone else lives upstairs, both sharing the same structure in a public and private way. In a way it connects people. You're a stranger sheltered by somebody else's home. A kind of solidarity expressed through architecture. 
It's under one of these sheltered sidewalks that I sat and drew this. Today was grey and cold and it made sitting outside for any great length of time an exercise in discipline. I had to wait for a van to be loaded by street vendors and to finally get out  of the way before I could finish. The bags of potatoes on the right are a small piece of evidence of today's farmer's market. That was all going on behind me. By the time I finished everyone had left.

Αυτό που χαρακτηρίζει την πόλη είναι οι στοές που σε προστατεύουν από τον καιρό. Προβλεπόταν από το σχέδιο του πολεοδόμου Σταμάτη Βούλγαρη (αναφέρομαι σ'αυτόν εδώ) και ευτυχώς υλοποιήθηκαν και διατηρήθηκαν παρόλη την οικοδομική δραστηριότητα περασμένων δεκαετιών. Μου αρέσει πολύ η ιδέα ενός ανθρώπου να περπατάει στην στοά ενώ κάποιος άλλος ζει στον πάνω όροφο. Να μοιράζονται την ίδια κατασκευή μ'έναν δημόσιο και ιδιωτικό τρόπο. Είσαι ο ξένος προφυλαγμένος από το σπίτι κάποιου άλλου. Αυτό κι αν δεν είναι μια μορφή αλληλεγγυής.
Κάτω από μια από αυτές τις στοές έκατσα σήμερα για να ζωγραφίσω. Σήμερα ήταν μια μέρα γκρίζα και κρύα και το να κάθεσαι έξω για πολύ ώρα καταντούσε άσκηση πειθαρχίας. Έπρεπε κιόλας να περιμένω για ένα φορτηγάκι να φορτωθεί με εμπόρευμα και πάγκους και να φύγει απ'την μέση για να τελειώσω. Οι σακούλες με τις πατάτες δεξιά είναι μια μικρή απόδειξη της λαϊκής που γινόταν πίσω μου. Μέχρι που να τελειώσω είχαν όλοι φύγει. Έμεινα εγώ με την κυρία από το παραδοσιακό καφενείο εντυπωσιασμένη που είχα ζωγραφίσει ακόμα και το κλιματιστικό μέσα στην στοἀ. Όπως το έθεσε «΄Ολα τα έβαλες». Κόκκαλο πια από το κρύο πήρα την ζεστασιά της έγκρισής της και έφυγα άρον άρον για το σπίτι.