Happy Holidays! / Καλές Γιορτές!

Wishing everyone 
a happy holiday season spent 
with whomever
and whatever 
you all love most.


Σάς εύχομαι να περάσετε 
όλοι καλά αυτές τις γιορτινές μέρες 
με όποιον 
και με ό'τι 
περισσότερο αγαπάτε.

Port / Λιμάνι

Student hangout / Στέκι μαθητών

Early afternoon. Grown ups close up shop and go home and the kids are out in full force. School is over and private tuition is set to start in the early evening. The hours in between are spent with friends, coffee, chit-chat and textbooks in cafes that cleverly cater to them with wi-fi and plenty of space for laptops and books. There is even a secluded space with proper desks and the quiet hush of a library for serious study. All this with endless professional cappucinos. It wasn't like this in my day! 

Απόγευμα. Οι μεγάλοι κλείνουν τα μαγαζιά και μαζεύονται στα σπίτια τους και τα παιδιά δείνουν ένα δυναμικό παρόν. Το σχολείο τελείωσε για την ημέρα και σε λίγη ώρα θα ξεκινήσουν τα φροντιστήρια. Τις ώρες ενδιάμεσα τις περνούν με φίλους, καφέ, κουβεντούλα και τα μαθητικά βιβλία τους σε καφετέριες που πολύ έξυπνα προσαρμόστηκαν στις ανάγκες τους με ασύρματο δίκτυο και μπόλικο χώρο για φορητούς υπολογιστές και βιβλία. Υπάρχει ακόμα κι ένας απομονωμένος χώρος με άνετα γραφεία και με ησυχία βιβλιοθήκης για σοβαρή μελέτη. Κι όλα αυτά με όσα επαγγελματικά καπουτσίνα μπορεί κανείς να πιεί. Δεν τα θυμάμαι έτσι τα πράγματα στη δική μου εποχή! 

At the end of the pier / Στο τέρμα του μόλου

..you come to get some air,
clear your head,
think things through,
sit in tranquility looking out at the water changing colour,
meet your friends
or your love interest. 
It's there for other things as well like docking ships, but for more than a century people have made it their own. Α stroll on the pier was once upon a time a place to find a husband or wife, there were leisurely boat rides that took you out to the wave breaker and a band stand where legend has it the orchestra's German conductor would glare at his star piano player for playing only with one hand whilst fishing with the other. Times change but the pier is still a part of people's daily lives.

..έρχεσαι για να πάρεις αέρα,
να καθαρίσει το μυαλό σου,
να σκεφτείς,
να καθίσεις ήρεμα κοιτώντας το νερό που αλλάζει χρώμα,
να συναντήσεις τους φίλους σου
ή τον έρωτα σου.
Είναι και τα πλοία βέβαια. Αλλά για πάνω από έναν αιώνα οι άνθρωποι της πόλης τον έχουν κάνει δικό τους. Κάποτε εδώ ένας περίπατος μετατρεπόταν σε νυφοπάζαρο, υπήρχαν βαρκούλες που σε πηγαίνανε απογευματινή βόλτα στον κυματοθραύστη, και η εξέδρα του φάρου είχε και ορχήστρα με γερμανό μαέστρο ο οποίος πάντα αγριοκοίταζε τον πιανίστα γιατί έπαιζε πιάνο με το ένα χέρι και με το άλλο ψάρευε σαργούς. Οι καιροί αλλάζουν αλλά ο μώλος παραμένει σημαντικός στην ζωή των κατοίκων.

This lady came and as she sat still and alone at the pier's edge, the late afternoon Winter light turned the sea a crisp electric light blue; solid blocks of colour appeared and beautifully glistened in unison. If only I could have done it justice.

Othonos Amalias / Όθωνος Αμαλίας

Blinding afternoon sun streaming in through large windows. Students in a corner lounging on bean bags watching the football on tv. They would leave soon for class. A light stream of traffic on the town's coastal thoroughfare below. The shops and banks are closed for the day. Train station and port on the right. Hotels and banks on the left. And parked cars as far as the eye can see. 
Εκτυφλωτικός απογευματινός ήλιος ρέει μέσα απ'τα τεράστια παράυθρα. Μαθητές σε μια γωνιά, χαλαροί, κοιτάζουν μπάλα στην τηλεόραση. Σύντομα θα φύγουν. Έχουν μάθημα. Λίγη αλλά σταθερή κίνηση στην παραλιακή της πόλης από κάτω. Τα μαγαζιά και οι  τράπεζες κλείσανε για σήμερα. Ο σταθμός στα δεξιά. Ξενοδοχεία και τράπεζες αριστερά. Και παρκαρισμένα αυτοκίνητα όσο βλέπει το μάτι.

Main square / Κεντρική πλατεία

I'm finally finished! This is George square. The place to meet in the lower town. This is where everyone with a cause congregates from political rallies to carnival events from blood donor drives to breast cancer awareness campaigns, it all happens here. I'm in the mood for a little bit of history so here goes.

Επιτέλους τελείωσα. Η κεντρική μας πλατεία, η πλατεία Γεωργίου, το σημείο συγκέντρωσης της πόλης μας. Λίγο ο καιρός που Χειμώνιασε, λίγο η ζωγραφιά, σήμερα έχω μιά διάθεση για λίγη ιστορία.

The lower town of Patras is the 'new' town. Most people who live here have probably heard of Stamatis Voulgaris, but I hadn't and I was rather excited to have discovered him. Stamatis has played a decisive role in the daily lives of the town's residents for 180 years by designing the town plan in 1829. Only as the fates would have it, Stamatis' life was a journey of grand adventure and peril which far outweighed his contribution to town planning. Stamatis was born in Corfu. He joined the French army in 1799 after a life altering incident. In the RussoTurkish war when Corfu was under siege, he diffused an unexploded shell that had fallen near the club frequented by the nobility. Stamatis in this effort had also inadvertently saved a French military detachment that was passing nearby carrying heavy weapons and ammunition. His bravery and composure had impressed the general. To reward him for his heroic act Stamatis was made part of the unit and when the French army left Corfu he went with them, launching a grand career. (What are the chances?!) He studied engineering in the military school in Paris under the general's patronage and studied painting with the great painter J.L.David. He went on many military campaigns in various countries and fought in the battle of Waterloo (and lived!). When the French army was to come to Greece, he jumped at the chance to join the campaign. He found himself redesigning a town that would soon play a pivotal role in the economy of a fledgling nation through the sultana trade. In 1829 it certainly didn't look like it would. It had been reduced to rubble by the war for independence while its 4000 occupants battled with poverty and malaria. Building started in 1834 and using his design, the roads and open spaces, like this one, that are so central to the life of this town, began to slowly appear.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν τον Σταμάτη Βούλγαρη; Εγώ δεν τον ήξερα και ομολογώ ότι ενθουσιάστικα πάρα πολύ όταν τον βρήκα. Ο Σταμάτης είναι αυτός που έχει παίξει καθοριστηκό ρόλο στην καθημερινή ζωή των Πατρινών έδω και 180 χρόνια, δημιουργώντας το πολεοδομικό σχέδιο. Μόνο που η ζωή για μερικούς είναι ένα πολυτάραχο και περιπετειώδης ταξίδι και η ζωή του Σταμάτη ξεπέρασε τα όρια της προσφοράς του στην πολεοδομία. Ο Σταμάτης ήταν Κερκυραίος από το χωριό Ποτάμι της Λευκίμμης.  Κατατάχθηκε στον Γαλλικό στρατό το 1799 μετά από επεισόδιο στο οποίο επέδειξε μεγάλο θάρρος και ψυχραιμία. Κατά την πολιορκία της Κέρκυρας από τους Ρωσσοτούρκους, κατάφερε να εξουδετερώσει βλήμα που είχε πέσει δίπλα από την λέσχη των ευγενών και δεν είχε εκραγεί.  Σώζοντας την λέσχη κατάφερε επίσης να σώσει και ένα Γαλλικό στρατιωτικό απόσπασμα που εκείνη την στιγμή περνούσε παραδίπλα μεταφέροντας βαρύ οπλισμό και πυρομαχικά, προκαλώντας έτσι τον θαυμασμό του Γάλλου στρατηγού. Οι Γάλλοι τίμησαν τον Σταμάτη κατατάσσοντάς τον στη φρουρά και όταν αποχώρησαν από το νησί, τον πήραν μαζί τους. (Μερικοί άνθρωποι έχουν άστρο!) Ο Σταμάτης στο Παρίσι σπούδασε μηχανικός σε στρατιωτική σχολή με την βοήθεια του στρατηγού και έκανε μαθήματα με τον μεγάλο ζωγράφο J.L.David. Πήγε σε πολλές εκστρατείες και πολέμησε στη μάχη του Βατερλώ (και έζησε!). Όταν ήταν να έρθει ο Γαλλικός στρατός στην Ελλάδα, έσπευσε να ενταχθεί στην εκστρατεία. Προσωπικός φίλος του Καποδίστρια, στην Ελλάδα βρέθηκε να σχεδιάζει μια πόλη που έμελε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην οικονομία της χώρας μέσα από το εμπόριο της σταφίδας. Το 1829 πάντως δεν της φαινόταν. Ήταν κατεστραμμένη από τις μάχες για την εθνική μας ανεξαρτησία και οι 4000 κάτοικοί της ταλαιπωριμένοι από την φτώχεια και την ελονοσία. Το 1834 ξεκίνησε μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα  και με βάση το σχέδιό του άρχισαν να διαμορφώνονται οι δρόμοι και οι πλατείες που είναι πια τόσο γνώριμες και αγαπητές στους Πατρινούς, με σήμα κατατεθέν της πόλης την Πλατεία Γεωργίου.


The main focus of the square is the Apollo theatre. Designed by the Bavarian architect Ernst Ziller, it is currently the only theatre in Greece that has operated continuously since the day it opened. It began it's long life on the 10th of October 1872 to the sound of an Italian production of Verdi's Un Ballo in Maschera (The Masked Ball). Today its grand opera days are over but it plays host to various theatre productions and carnival events.
Το Δημοτικό θέατρο «Απόλλων» είναι το επίκεντρο της πλατείας. Σχεδιασμένο από τον Βαυαρό αρχιτέκτωνα Ερνέστο Τσίλλερ, είναι το μόνο θέατρο στην Ελλάδα που λειτουργεί αδιάκοπα από την ημέρα που ιδρύθηκε. Ξεκίνησε στις 10 Οκτωμβρίου 1872 στους ήχους του Βέρντι με την παράσταση «Ο χορός των μεταμφιεσμένων», παραγωγή Ιταλικού μελοδραματικού θιάσου. Σήμερα οι μεγάλες δόξες της Ιταλικής λυρικής σκηνής έχουν τελειώσει αλλά φιλοξενεί διάφορες παραστάσεις και καρναβαλικές εκδηλώσεις.

There's nothing like starting out on a good note.
Tι καλύτερο απ'το να ξεκινάς μ'έναν καλό σκοπό.

6 A4 sheets 29.7 x 126 cm


Πηγές:
Πάτρα Από την αρχαιότητα ως σήμερα
Η πολιτιστική φυσιογνωμία της Πάτρας, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82 
http://www.kapodistrias.info/voulgaris-stamatis

Tweaking.. in the square / Μερεμέτια.. στην πλατεία

A few posts back I promised a long sketch of the main square in town. Well I'm neeeeaaaarly finished. I just have some tweaking to do. I've lost track of how many times I've been to get this far, how many cafe patrons I've had to compete with in order to secure the same seat over and over, how many times I lost that battle. October stabbed me in the back. It was a month of obstacles. If it wasn't the first Autumn rains, it was the very ugly (aesthetically speaking) blood donor bus that just wouldn't go away blocking a quarter of the view. As worthy as the cause was, I refused to include it. This has turned into a melodramatic late homework post. The guilt cannot be measured. :D In the meantime, enjoy the pidgeons.
Πριν καιρό υποσχέθηκα ένα μέγάλο σκίτσο της κεντρικής μας πλατείας. Όπου να'ναι τελειώνω. Θέλει κάποια μερεμέτια ακόμα. Έχω χάσει τον λογαριασμό για το πόσες φορές πήγα για να φτάσω ως εδώ, με πόσους συναγωνίστηκα για να εξασφαλίσω την ίδια θέση, το πόσες φορές έχασα αυτήν την μάχη. Ο Οκτώμβρης με μαχαίρωσε πισώπλατα. Ήταν μήνας μετ'εμποδίων. Την μία είχαμε τα πρωτοβρόχια και κάτι ξεγυρισμένες καταιγίδες και την άλλη το λεωφορίο της αιμοδοσίας που κάλυψε το 1/4 της θέας και δεν έλεγε να φύγει. Όσο κάλος και να ήταν ο σκοπός του, δεν αποφάσιζα να το ζωγραφίσω. Και περίμενα.. Αυτή η δημοσίευση μου θυμίζει μελοδραματική διακαιολογία για καθυστερημένη σχολική εργασία. Αναρίθμητες οι τύψεις. :D Για την ώρα, απολαύστε τα περιστέρια.

Shirt Shop / Πρατήριον Φανέλλων

This shop is a time capsule. If I ask the owner it would not surprise me in the least to discover that it has been operating continuously since the 1950's. Absolutely nothing has been renovated inside and I'm willing to bet that there isn't a vast difference in what's on offer either. The garments that hang outside remind me of the robes old ladies wear in villages when they're at home. If you want retro flannel men's underwear, I'm sure the gentleman can help you out. There must be people in town who are very grateful that it never changed over the years.
It has a different philosophy. It's a shop where you need to know what you want and the sales assistant will most definately serve you because the shelves are as high as the ceiling and the items on sale are safe in boxes and carefully arranged. This is how it was before consumption madness set in.  Since then shops were made to make us covet things, with accompanying upbeat music and maddening self-service in vast spaces. Shopping is recreation to make ourselves feel better and yet we come home exhausted to a burgeoning closet.
 There's graffiti on the metal roller when it closes and so many cafes and bars have surrounded it ever since the street was turned into a pedestrian road, but it seems to be standing its ground. I sat in a comfortable outdoor lounge chair in what was once the middle of the road and studied the view.
Μερικά σημεία στην πόλη είναι λες και μπήκες μέσα στην μηχανή του χρόνου. Αυτό το μαγαζί σε πάει πίσω στην δεκαετία του '50 ή του '60. Δεν είναι τόσο η συνεχής λειτουργία του όσο το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του δεν το ανακαίνισε ποτέ.  Δεν άλλαξε την επιγραφή του σε ψευτο-αγγλικό. Ούτε ανανέωσε το εμπόρευμα για να πουλάει καλύτερα. Η ρομπούλες που κρέμονται απ'έξω είναι της γιαγιάς και είμαι βέβαιη ότι κάποιο κύριοι θα μπορούν να βρουν το σόβρακο όπως το θυμούνται παλιά. Κάποιοι σ'αυτήν την πόλη πρέπει να είναι πολύ ευγνώμων που δεν άλλαξε με το πέρασμα του χρόνου.
Έχει μια άλλη φιλοσοφία. Μπαίνοντας πρέπει να ξέρεις τι θες και θα εξυπηρετηθείς οπωσδήποτε από τον υπάλληλό του γιατί τα ράφια φτάνουν μέχρι το ταβάνι και το εμπόρευμα είναι φυλαγμένο σε κουτιά. Κάπως έτσι ήταν όλα πριν μας πιάσει η καταναλωτική μανία. Από τότε φτιάξανε καταστήματα για να προσελκύουν το βλέμμα, βάλανε μουσική για να σου ανεβάζουν την διάθεση και έγιναν τα ψώνια ψυχαγωγία. Αντίδοτο της μελανχολίας. Ύπουλα πράγματα, και η ντουλάπα στο σπίτι βόγγαγε απ'το βάρος. 
Tο ρολό γέμισε με γκράφιτι, ο δρόμος πεζοδρομίθηκε και γέμισε καφετέριες, αλλά το πρατήριον φανέλλων προσόψιων αντιστέκεται ακόμη. Στρογγυλοκάθισα σε μια αναπαυτική πολυθρόνα εκεί που κάποτε ήταν η μέση του δρόμου και μελέτησα την θέα απέναντί μου.

Street corner / Γωνία Υψηλάντου και Ερμού

There are street corners in town that survived the building frenzy of the past few decades. 19th century two-storey homes with neoclassical or traditional features and much more human dimensions than the usual apartment blocks. Some are renovated and some sit in decay. Regrdless of their state, they now take their place in an urban setting with car congested roads, re-cycle bins, and facades that try to sell something or other to 21st century shoppers. Buildings have their own lives and fates. Some start out as well to do homes of wealthy merchants and over time fall from grace. They live on as pie shops. The very sunny weather we've been having drew me to an outdoor cafe on Kapodistriou square in the oldest neighbourhood of the lower town where I sat for what seemed like ages trying to make sense of the tangle of windows and balconies before me. Friends came and went. When they arrived I had nothing much. When they left I was onto something. 
Υπάρχουν γωνίες στην πόλη που επιβίωσαν την άγρια οικοδόμηση των περασμένων δεκαετιών. Δυόροφα κτίρια του 19ου αιώνα με κάποια νεοκλασσικά ή και παραδοσιακά στοιχεία και πολύ πιο ανθρώπινες διαστάσεις από τις πολυκατοικίες των εργολάβων. Μερικά έχουν επισκευαστεί και άλλα παραμένουν σε μια κατάσταση αργής κατάρρευσης. Όπως και να'ναι είναι κομμάτι της πόλης ανάμεσα σε δρόμους πνιγμένους από αυτοκίνητα και κάδους, με προσόψεις που έχουνε διαμορφωθεί για να πουλάνε καφέδες και οτιδήποτε άλλο στους περαστικούς του 21ου αιώνα. Το κάθε σπίτι έχει κι αυτό την δική του μοίρα. Κάποιο μπορεί να ξεκίνησε την ζωή του ως αρχοντικό πετυχημένου σταφιδέμπορου και να ξέπεσε με τους καιρούς. Έγινε τυροπιτάδικο για να 'ζήσει'. Οι λιακάδες των ημερών δεν με άφησαν ασυγκίνητη. Βρέθηκα σε ένα όμορφο ηλιόλουστο καφέ στην πλατεία Καποδιστρίου, σε μια γειτονία που είναι και η παλαιότερη της Κάτω πόλης, προσπαθώντας για πολύ ώρα να βγάλω άκρη στο χαρτί με το πολύπλοκο σκηνικό μπροστά μου. Φίλοι ήρθαν κι έφυγαν. Όταν ήρθαν δεν είχα κάνει τίποτα ιδιαίτερο. Όταν έφυγαν, κάτι είχα καταφέρει.

Autumn at the beach / Φθινοπωρινή παραλία

The sea bathing season has not ended for some. There are some brave souls that can take the ice cold waters in the area. Not even the cool sea breezes that constantly blow prevents them. I had to change beach because of a change in the wind. These are the before and after drawings.
Τα μπάνια δεν τελείωσαν ακόμα για μερικούς. Γιά όσους αντέχουν δηλαδή τα παγωμένα νερά του Ρίου. Αψηφούν και το μόνιμο δροσερό αεράκι. Σήμερα αναγκάστηκα να αλλάξω παραλία για να μην με πίανει το μαϊστράκι που σήκωσε. Εδώ το πριν και το μετά.

Models wanted / Ζητούνται μοντέλα

Charcoal on 2 sheets of paper, 59x84cm

A young woman on the street made it into my camera lens and here she is. This is slowly becoming a painting and this is the start. I'm always discovering something. I wish I knew her. On the other hand, imagine her knowing what has happened to her or me telling her 'It's you.' and her replying 'Are you sure? Because it reminds me of someone I know up North.' You may ask why don't you draw somebody you know? Maybe because all these other considerations will start cropping up. But I'm sure I'll get round to that. Models wanted.

Μιά κοπέλα στον δρόμο βρέθηκε μπροστά στον φωτογραφικό μου φακό και πολύ αργότερα μου τράβηξε την προσοχή και τώρα πάει σιγά σιγά να γίνει έργο. Εδώ η αρχή. Όλο και κάτι ανακαλύπτω. Μακάρι να την ήξερα κιόλας. Από την άλλη φανταστείτε να ήξερε τι της έμελε να πάθει ή να της λέω «Εσύ είσαι.» και να μου λέει «Είσαι σίγουρη; Γιατί μου θυμίζει μια γνωστή μου στα Γιάννενα.» Θα μου πείτε γιατί δεν ζωγραφίζεις κάποιον που ξέρεις; Ίσως επειδή εκεί αρχίζουν άλλα διλήμματα. Αλλά που θα πάει θα γίνει κι αυτό. Ζητούνται μοντέλα.

Coming soon .. in the square / Προσεχώς.. στην πλατεία

The square seems endless. I wonder how many coffees I'll need to draw from fountain to fountain at each end, neither of which made it into the picture, and to finally finish. I seem to be working at a snail's pace. Upward and onward!
 Ατελείωτη η πλατεία. Να δω πόσους καφέδες θα χρειαστώ για να πάω από συντριβάνι σε συντριβάνι και τελικά να τελειώσω τη ζωγραφιά. Ευτυχώς που πίνω μόνο Ελληνικούς και με ρέγουλα γιατί όλες αυτές οι καμάρες και το άναρχο τσιμεντένιο τοπίο με ζαλίζουν και δουλεύω σε ρυθμούς χελώνας. Τι είχε πει αυτός ο Αίσωπος για το θέμα;

Urban Life / Αστική ζωή

Acrylic on canvas 56x140cm

Galaxidi / Γαλαξείδι

Summer in idyllic locations with crystal clear beaches is not the best thing for sketching. I keep telling myself I'll go to these fabulous places and fill sketchbook after sketchbook. Yeah right. The beach wins me over every time. Galaxidi is a small village with a beautiful quaint demeanor and the most fascinating past. The sea has played an integral part in its history and a visit to its Maritime Museum will set any imagination on fire. If you're a historical novelist with writer's block, go to Galaxidi. The place may do you a good turn. It did not have a road right up until the 1970's but it had shipping links throughout Europe and the Black Sea. Who needs roads when the world is only an ocean breeze away? 

Καλοκαίρι σε ειδυλλιακές τοποθεσίες με καταγάλανα νερά δεν είναι και ο καλύτερος προορισμός για σκίτσα. Κάθε φορά λέω ότι θα πάω σε αυτά τα θαυμάσια μέρη και θα γεμίσω μπλοκ ολόκληρα με ζωγραφιές. Ναι καλά.. Οι παραλίες με κερδίζουν κάθε φορά. Το Γαλαξείδι είναι ένα μικρό χωριό με μια πανέμορφη γραφική όψη και το πιο συναρπαστικό παρελθόν. Η θάλασσα έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία του τόπου και μια επίσκεψη στο Ναυτικό Μουσείο θα μπορούσε να πυροδοτήσει την φαντασία οπιουδήποτε. Αν είστε συγγραφέας  ιστορικών μυθιστορημάτων και έχετε ξεμείνει από ιδεές, πηγαίνετε στο Γαλαξείδι. Ίσως σας ανταμείψει. Αν και δεν είχε δρόμο να το συνδέει με άλλες πόλεις μέχρι την δεκαετία του '70, είχε πλοία που ταξιδεύανε σε όλη την Μεσόγειο, Αγγλία και στην Μαύρη Θάλασσα. Μόνο αποκομμένοι δεν ήταν.

One of it's more famous inhabitants was well known Greek artist Spyros Vasileiou. As I sat there sketching cute little windows, dark shadows cast by a Summer sun and tiled roof tops, I was suddenly struck by the idea of how much this place dominates all his work. You'll find more of his work here.

Ενάς από τους πιo διάσημους κατοίκους του ήταν ο ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου. Καθώς καθόμουν και σκιτσάριζα αυτά τα μικρά χρωματιστά παραθυράκια, της βαριές σκιές  του Καλοκαιρινού ήλιου και τις κεραμιδοσκεπές, ξαφνικά συνειδητοποίησα, κυρίως επειδή είχα ξεφύγει κάπως από τα <δικά μου> θέματα, το πόσο κυριαρχεί αυτός ο τόπος στο έργο του. Στην ουσία αυτός ο άνθρωπος δεν έφυγε ποτέ από την γενέτειρά του.

Urban life.. in progress / Αστική ζωή.. σε εξέλιξη

Charcoal and acrylic on canvas.. for starters. To be continued..   56x140cm

Old and new / Παλιό και καινούργιο

Just went for a short late afternoon drive to the pier to get some air. The ferries are as busy as ever. The bridge and the ferries are a major link between the Peloponnese and Central Greece this being the shortest distance between the two shores. Sometimes I wonder if the French are making any money out of their glorious bridge given that it's over double the ferry price to cross. 
Απ'ότι φαίνεται όλα λειτουργούν ρολόι στην δυτική προβλήτα. Αναρωτιέμαι ώρες ώρες αν οι Γάλλοι κερδίζουν τίποτα απ'την γέφυρα. Έχει γίνει πιά απαγορευτική για πολλούς που αποφεύγουν να πληρώσουν τα διπλά στα διόδια. Τα φέρι μποτ ζουν και βασιλεύουν. 

Under Construction / Υπό κατασκευή

Streets under construction seemed to be the norm today in certain parts of the centre. Although by the time I had finished this drawing a truck had pulled up blocking my view and by the time it left the sidewalk had been restored to its former glory. 
 Πεζοδρόμια υπό κατασκευή ήταν το κυρίαρχο θέμα σήμερα σε κάποια κέντρικά σημεία στην πόλη. Μάλλον κάτι άλλο φτιάχνανε γιατί μέχρι που να τελειώσω το σκίτσο, ήρθε ένα φορτηγό και πάρκαρε μπροστά καλύπτοντας αυτήν την υπέροχη θέα και όταν έφυγε είχαν εξαφανιστεί όλα τα μπάζα και το πεζοδρόμιο ήταν άνευ εμποδίων. 

There weren't that many people in the cafe and I was drawn by this solitary figure at the bar. If only she had let me finish her lovely striped blouse. 

Δεν υπήρχαν πολλά άτομα στο καφέ και με τράβηξε η μοναχική φιγούρα στο μπαρ. Μακάρι να μου είχε επιτρέψει να ολοκληρώσω την όμορφη ρηγέ της μπλούzα. 

 

Happy Summer / Καλό Καλοκαίρι

We've had a shaky start to the Summer with plenty of rain and Spring weather. The beach folk will come. Until now I refuse to venture any further than home. Our beach today was full of young groups of friends..
Είχαμε μια αβέβαιή αρχη στο Καλοκαίρη μας με βροχές και ψύχρα αλλά που θα πάει, θα εμφανιστούν και οι λουόμενοι και οι κάυσωνες. Μέχρι τώρα δεν με τραβάει να πάω πολύ πιο μακριά απ'το σπίτι μου. Η παραλία μας σήμερα ήταν γεμάτη νεανικές παρεές..

..and lonesome cyclists. 
..και μοναχικούς ποδηλάτες. 

I drew this entire cafe scene just to draw the road signs. That's all I really wanted. What can I tell you. It's a very strange attraction. 
Ζωγράφησα αυτήν την σκηνή στο καφέ μόνο και μόνο για να σχεδιάσω της ταμπέλες του κοκ. Τι να σας πω, είναι μία παράξενη έλξη. 

Everyday things / Μια καθημερινότητα

It's Easter week. Obviously I'm not into holiday theme sketches. More than likely I will not be drawing Easter eggs. Just people going about their business drawn from a comfy chair.

Η μεγάλη εβδομάδα ξεκίνησε, αλλά μην περιμένετε τίποτα σκίτσα με κόκκινα αυγά. Μόνο ανθρώπους στην καθημερινότητά τους ζωγραφισμένοι από μια αναπαυτική θεσούλα.

Nice / Όμορφα

Sunny afternoon. Bike ride along the shore. Strong Northerly winds. Sun tanning. Coffee with fruit. I came home and I could smell the sea on my skin. Nice.

Ηλιόλουστο απόγευμα. Ποδηλατάδα στην παραλία. Δυνατός Βοριάς. Ηλιοθεραπεία. Καφές με φρούτα. Ήρθα σπίτι και μπορούσα να μυρίσω την θάλασσα στο δέρμα μου. Όμορφα.